Umiejętna komunikacja instruktora z grupą to jeden z filarów jego warsztatu. Trudno wyobrazić sobie sprawnie przeprowadzoną lekcję bez odpowiednich komunikatów słownych, gestów, czy nawet grymasów twarzy. Prowadzący zajęcia instruktor to przecież nie tylko świetny rzemieślnik, ale także artysta pełen wewnętrznych emocji, których ekspresja buduje jego niepowtarzalność i swoistą instruktorską osobowość.
CUING to nic innego jak zbiór gestów i słów używanych przez instruktora do porozumiewania się z grupą. (cue – ang. a signal, such as a word or action...). Oczywiście podczas jednej tylko jednostki treningowej instruktor używa bardzo wielu sposobów, by grupa dobrze zrozumiała jego intencje – chodzi przecież o bezpieczeństwo, prawidłowość i efektywność wykonania, priorytet treningowy, motywację... W gąszczu wielu informacji tylko pozornie można się zagubić.
Metody porozumiewania prowadzącego z grupą są różnorodne, ale łatwo można je podzielić na dwie główne grupy. Werbalne, czyli słowne komunikaty i niewerbalne – czyli zbiór gestów zastępujących określone wyrażenia słowne. W materiałach szkoleniowych wielu sław ogólnoświatowej branży fitness często spotkacie określenia „vocal cuing” i „visual cuing” w odniesieniu do tych właśnie dwóch rodzajów komunikacji instruktora z grupą.
Słowa - klucze
W dobie znakomitych możliwości sprzętowych (mikrofony, dobre nagłośnienie) używanie słów – kluczy w wielu przypadkach jest wystarczające, zwłaszcza jeśli klienci klubu są od samego początku swojej fitnessowej edukacji uczeni swoistego języka używanego przez instruktorów. Także zawiłości choreografii, które coraz częściej przypominają układy taneczne wymagają sprawnego posługiwania się słowami i to w odpowiednim, dokładnie wybranym momencie. W większości sytuacji instruktor posługuje się krótkimi zwartymi hasłami, które niczym chorągiewki wbijane w mapę wytyczają właściwy szlak. Tak naprawdę są to swoiste etykietki, po których od razu rozpoznajemy „zawartość pudełka”. Hasło Step Touch identyfikujemy przecież bez problemu z całą grupą działań ruchowych określonego rodzaju!
[-------]
Jeśli od początku prawidłowo prowadzimy edukację naszego klienta możemy spokojnie oczekiwać, że hasło – klucz „pilnuj kolan” zadziała tak, jak sobie tego życzymy. Nie chodzi przecież o pilnowanie w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. „Pilnujemy kolan”, bo wiemy, że przy wykonywaniu przysiadów nie powinny one w rzucie przekraczać linii środka stopy. Oczywiście język tego typu znaków słownych musi być jasny, czytelny i jednoznacznie interpretowalny przez uczestników zajęć. Czy tak będzie w istocie, zależy od samego instruktora i oczywiście od tego... czy trenerzy w obrębie tego samego klubu posługują się tym samym językiem.
Gesty
Komunikaty niewerbalne, czyli gesty wykonywane przez instruktora także mogą i oznaczają określony zespół działań, których instruktor oczekuje od grupy po wykonaniu wybranego znaku. Pamiętać należy, że gesty te zastępują komunikaty słowne i pełnią analogiczną funkcje do haseł – kluczy, używanych podczas prowadzenia zajęć. Wytrawny instruktor potrafi posługiwać się i jednym i drugim, co jest niezwykle przydatne na przykład wtedy, gdy zawiedzie sprzęt...
Słowo ma jednak większą wagę emocjonalną. Ton, intonacja, czy nawet zanucenie komendy to wyraz osobowości i przejaw specyficznego kontaktu z grupą. Oczywiście można całą lekcje przeprowadzić bez wydania ani jednego słowa – świadczy to o kunszcie instruktora, jego niezwykłych możliwościach dydaktycznych - ale na dłuższą metę takie milczenie byłoby chyba nie do zniesienia.
Co wybrać?
Najlepiej, jeśli umiesz posługiwać się biegle i jednym i drugim językiem, bo nigdy nie wiadomo, kiedy i jaka sytuacja może Cię zaskoczyć. Jeśli dopiero zaczynasz – skoncentruj się na odpowiednim, werbalnym monitorowaniu ruchu, tak żeby być w stanie udzielać odpowiednich komend w odpowiednim momencie. Pamiętaj, że język niewerbalnych znaków jest zbyt ubogi, by zastąpić wszystkie informacje, których musisz udzielić podczas lekcji, prowadząc grupę przez zawiłości choreografii, czy tłumacząc technikę wykonania jakiegoś ćwiczenia. Gdy poczujesz się pewnie w swojej instruktorskiej skórze dodawaj niewerbalne znaki, pamiętając jednak, że muszą one być czytelne, pewnie i jednoznacznie wykonane. Wszystkie techniki porozumiewania z grupą stosuj z umiarem. Bądź sobą i pamiętaj, że prawdziwi mistrzowie potrzebują do przeprowadzenia lekcji jedynie muzyki, i słów bądź niewerbalnego znaku „Watch me!”.
Agnieszka Czajkowska
www.fit.pl
