Salsa w muzyce narodziła się na Kubie, w latach czterdziestych XX wieku, z mieszanki rytmów afrokubańskich i karaibskich oraz pod dużym wpływem jazzu.
Jako taniec, salsa czerpie ruchy z wielu stylów tanecznych m.in. cha cha, samby, rumby, mambo i w rozmaitych miejscach rozwijała się pod różnymi wpływami: Kuba, Los Angeles, Nowy Jork, Portoryko, Kolumbia…
Style te przede wszystkim różnią się krokiem podstawowym, rytmicznym umiejscowieniem kroków (np. taniec na 1 lub 2) w muzyce, geometrią tańca (taniec po kole lub w linii), sposobem prowadzenia partnerki, ilością elementów akrobatycznych w tańcu, istnieniem bądź brakiem elementów solowych.
Salsa tańczona jest do muzyki w tempie 4/4. W każdym takcie mamy więc 4 uderzenia, jednak podstawowa, powtarzająca się fraza salsy składa się z dwóch taktów. Takty te można odróżnić od siebie: pierwsze uderzenie w pierwszym takcie jest zazwyczaj najmocniej akcentowane w muzyce. Jest to miejsce, w którym kolejną frazę zaczynają grać instrumenty takie jak pianino, kontrabas oraz zaczyna śpiewać wokalista. [-------]
Cały szkielet rytmiczny salsy oparty jest na rytmie granym przez instrument, zwany po hiszpańsku „clave” (czyli klucz). „Clave” to po prostu dwa okrągłe kawałki drewna (jeden wydrążony), którymi uderza się o siebie. W dwóch taktach salsy występuje 5 uderzeń „clave” w jednej z dwóch odmian (”clave” 2/3 lub „clave” 3/2). W ciągu tych dwóch taktów tancerz zazwyczaj wykonuje 6 kroków (3 w pierwszym i 3 w drugim takcie). Uderzenia 4 i 8 są to zazwyczaj uderzenia, w których występuje pauza (w niektórych stylach pauza może występować na 1 i 5), która może być akcentowana np. poprzez tak zwany „tap” (czyli przytup).
Salsa, w odróżnieniu od większości tańców, towarzyskich, jest tańczona w miejscu. Oznacza to tyle, że tańcząca para nie przemieszcza się zbyt wiele po parkiecie a obroty wykonywane są w miejscu.
Na jeden, dwa, trzy czy cztery?
Salsę można tańczyć rozmaicie, umiejscawiając krok podstawowy w 2 taktach. Aby uwzględnić te różnice zdefiniowano pojęcie „break”, czyli moment, w którym zmieniany jest kierunek poruszania się tancerzy. Jeśli mówimy, że ktoś tańczy na 1, to mamy na myśli, że „break” w jego tańcu wypada na 1. i 5. uderzenie w muzyce. Jeśli na 2, to „break” wypada na 2. i 6. uderzenie.
Obecnie w różnych miejscach świata salsę tańczy się na każde z czterech uderzeń w takcie. Salsę w stylach kubańskich tańczy się zazwyczaj na 1, 3 lub 4 (tak zwane a „contra tempo”). Salsę w stylach północnoamerykańskich tańczy się na 1 lub 2.
Shines - kroki solo
Salsę przez większą część czasu tańczy się w parze. Jednak bardziej zaawansowani tancerze pozwalają sobie często na sekwencję improwizowanych kroków solowych, w celu popisania się swoją umiejętnością tańca. Sekwencje takie określa się angielskim mianem „shines” lub „shine steps”. Tańczone są one głównie w stylach północnoamerykańskich, czyli stylach „cross-body”.
Kroki te powinny być właściwie umiejscowione w muzyce. Zazwyczaj należy wykonywać je w momencie, gdy grę solową rozpoczyna sekcja perkusyjna, a pozostałe instrumenty milkną. Pozwala to podkreślić rytm przez wykonywanie kroków na poszczególne uderzenia instrumentów perkusyjnych.
Style Salsy
- Styl kubański
Salsa kubańska tańczona jest według geometrii koła. Tancerze poruszają się dookoła wspólnego środka, wykonując figury i zmieniając kierunek. Krok podstawowy w salsie kubańskiej nazywa się „guapea” i jest tańczony do przodu i do tyłu, ale istnieje kilka innych wersji kroku podstawowego tańczonych na boki lub do tyłu.
Salsa kubańska charakteryzuje się dość powolnym tempem wykonywania figur. Jest to raczej taniec chodzony niż oparty na krokach. Bardzo rzadko wykonuje się w nim więcej niż jeden obrót partnera lub partnerki w takcie. Prowadzenie w salsie kubańskiej jest dość mocne i nie zostawia partnerce wiele swobody na elementy stylingu. Figury w salsie kubańskiej wymagają często skomplikowanych zaleceń rąk tańczącej pary (tak zwane kubańskie węzły). Podstawowa figura w salsie kubańskiej nazywa się „dile que no”. Inne figury także mogą mieć swoje nazwy (np. „enchufla”, „sombrero”, „vacilala”). [-------]
- Styl Los Angeles
Styl ten jest najbardziej pokazowy ze wszystkich stylów salsy. Nie jest rzadkością stosowanie w nim figur akrobatycznych, podnoszenia partnerki (tzw. „aerials”) lub efektywnych położeń (z ang. „drops”). Zarówno kobiety jak i mężczyźni wykonują podczas tańca szybkie wielokrotne obroty. W stylu Los Angeles stosuje się też „shinesy”.
- Styl nowojorski
Za największych innowatorów tego stylu po Eddiem Torresie uważa się m.in. Frankiego Martineza i Juana Matosa. Styl ten jest dla niewprawnego obserwatora dość podobny do stylu Los Angeles. O ile jednak styl Los Angeles jest bardziej dynamiczny, sportowy i nastawiony na pokazy, to styl nowojorski jest bardziej delikatny, zmysłowy i płynny, akcentujący przez kroki lub ruch ciałem elementy rytmiczne w muzyce. W stylu nowojorskim raczej nie stosuje się figur akrobatycznych.
- Styl portorykański
- Styl palladium mambo
- Styl kolumbijski
- Rueda de Casino
„Ruedę” zazwyczaj rozpoczynamy w pozycji zamkniętej (”Tiempo España”) figurą „Al Centro”. Przejściu z pozycji zamkniętej do pozycji otwartej służy figura „Dile que no” (Powiedz jej „nie”!). Najczęstszą figurą „ruedy”, tańczoną w pozycji otwartej, jest „Dame Una!” (Daj mi jedną!), polegająca na równoczesnej zmianie partnerów o jedną osobę. Mężczyźni w trakcie tej zmiany zwracają się do partnerek tańczących po prawej stronie i przechodzą do nich wykonując figurę „dile que no”.
Zachęcam wszystkich do spróbowania swoich sił w salsie, jakiejkolwiek jej odmianie. Dla opornych proponuje „salsę solo użytkową” – taką, którą można tańczyć do każdej muzyki, na wszelkich imprezach dyskotekach, a dla bardziej wymagających różne taneczne fuzje salsy i innych stylów tańca np. „salsę hip hop” – połączenie kroków salsy z muzyką i ruchami występującymi w „hip hop” i „r`n`b”. opracował: Robert Jażdżewski
materiały użyte: wikipedia.org , strony www związane z Salsą
www.fit.pl
