Kolo to taniec Chorwatów, znany również w Rumunii (kolo walaskie). Taniec ten wiązał się z dawnymi wierzeniami pogańskimi, kultem słońca („tańce do koła za słońcem”). Tancerze, trzymając się za ręce (w szeregu pojedynczym lub podwójnym, w tym drugim przypadku splatając ręce poza plecami), formują półokrąg otwarty. Istnieją dwie główne odmiany tego tańca: kolo chodzone i kolo (choro) tańczone, odznaczające się stopniowym przyspieszaniem tempa. Kolo wyróżnia się skomplikowaną strukturą choreotechniczną (w której dużą rolę odgrywa improwizacja), dostosowaną do zmiennego tempa. Charakterystyczne są zmiany metrum pod koniec tańca.
Kolo wykonywane jest z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego złożonego z klarnetu, skrzypiec i bębna, niekiedy tylko z towarzyszeniem bębna.
Nie rozstrzygnięty jest dotąd problem stosunku kola do rosyjskich tańców korowodowych oraz do innych tańców kołowych. Wg niektórych autorów tańce kołowe wykształciły się na terenie południowej Europy od Kaukazu po Pireneje, wg innych nawiązują do różnych tańców chodzonych (Kettentänze, Reihentänze), rozpowszechnionych głównie w Europie środ. w średniowieczu. W wielu krajach (np. w Hiszpanii) tańce kołowe przeobraziły się w kunsztowne formy tańca dworskiego.
