Gra polo pochodzi z Indii. Była rozrywką i treningiem dla hinduskich kawalerzystów. Nie są w niej najważniejsze umiejętności poszczególnych jeźdźców, ale taktyka całej drużyny. W połowie XIX wieku różne drużyny polo były sponsorowane przez bogatych Anglików. Zasady i taktykę gry po raz pierwszy opisał John Watson. Najbardziej znane pole do gry znajduje się na terenie Królewskiej Akademii Wojskowej w Sandhurst, natomiast pierwszym zachodnim klubem jest klub Hurlingham, w Londynie.Celem gry w polo jest wbicie do bramki rywala piłki, za pomocą długiego kija zakończonego młoteczkiem. Uczestniczą w niej dwie drużyny liczące po 4 zawodników, rozgrywające mecz konno. Rozgrywa się od 4 do 8 części trwających 7,5 minuty, między którymi są 3-minutowe przerwy.
Gra w polo nie należy do gier tanich, przez co jest uznawana za sport elitarny. Do gry w polo potrzebny jest kucyk (polo pony), który z kolei musi być bardzo wytrzymały i zwrotny. Powinno się mieć dwa kucyki - aby w czasie gry mieć możliwość ich zmiany, aby zanadto się nie zmęczyły.
Aby zacząć...
Nasze wcześniejsze doświadczenia jeździeckie nie niezbędne (przynajmniej nie na początku). Wystarczy również ogólna sprawność fizyczna. Paradoksalnie, to właśnie nauka gry w polo może doskonale przyśpieszyć postępy w jeździe konnej - manewry kijem, poszukiwanie piłki wzrokiem, rozglądanie się za kolegami z drużyny, odciąga uwagę jeźdźca od stresów, ktore wywołuje sama obecność konia.
Pierwsze zajęcia (pomijając oczywiście wprowadzenie teoretyczne) polegają na ćwiczeniu "swingu" polo. Chodzi o to aby wyuczyć ramię i ciało, kontrolować ruch kija, tak aby wykonał on w miarę pełne koło i uderzył piłkę siłą własnego ruchu, bez wysiłku mięśni. Kij uderza sam, wystarczy umieć mu w tym nie przeszkadzać. Tak, jak graczom w golfa, przyjemności dostarczają równo i czysto wyprowadzone uderzenia po doskonałym swingu, kiedy się wie, że piłka poleci tam, gdzie kieruje ją wzrok.
Po opanowaniu pięciu podstawowych uderzeń, trening przenosi się na drewnianego konia, który kształtem przypomina beczkę na koziołkach. Siedzi się wyżej, a "koń" ma ograniczoną stabilność. Nie czuje się w prawdzie szybkości gry, ale różnorodność uderzeń,
śledzenie piłki wzrokiem po udanym uderzeniu i możliwość wykonania wielu prób uderzenia podczas godzinnego treningu to początek ciekawej przygody.Równolegle z nauką "swingu" prowadzone są zajęcia jazdy konnej. Ćwiczenia na koniu z kijem i piłką zaczynają się po tym, kiedy trener uzna, że jeździec opanował prowadzenie kija w zamachu i uderzeniu na tyle dobrze, że prawdopodobieństwo urazu konia jest minimalne. Początkowo koń do nauki gry ma poowijane nogi bandażami i ochraniaczami. Od tego momentu trening polega na ciągłej grze.
Jest to gra się jeden na jednego, dwóch na dwóch, itd. Najpierw tylko w stępie, potem kłusem, wreszcie pierwsze próby najazdów galopem na wprost.
