Bachata

Bachata została wymyślona przez służących, którzy śpiewali piosenki do tej muzyki na koniec dnia, po pracy. Tworzyli muzykę na nietypowych instrumentach - przedmiotach łatwo dostępnych, niekoniecznie instrumentach muzycznych. W niektórych częściach Dominikany słowa bachata używa się na określenie śmieci, ale jednak większość ludzi twierdzi, że oznacza przede wszystkim zabawę, imprezę. Niektórzy twierdzą, że termin wywodzi się z włoskiego ballata, używanego na określenie muzyki popularnej kilka stuleci wstecz na półwyspie apenińskim. Bachata nie rozpoczynała swojej kariery jako taniec uwielbiany na salonach i mocno popularny, jak to ma miejsce w dzisiejszych czasach.

Gdy popularne stacje radiowe rozpoczęły nadawanie muzyki w stylach merengue i salsa, muzycy uprawiający bachatę i ich promotorzy wyczuli dobrzy moment na promocję i szerszą dystrybucję nagrań. Jak większość muzyki latynoamerykańskiej, bachata pozostaje przede wszystkim domeną mężczyzn. Jednymi z najważniejszych pierwszych bachateros są José Manuel Calderón, Eladio Romero Santos, Edilio Paredes, Luis Segura, Ramon Cordero i Rafael Encarnación.

Dzisiejsza bachata oddaliła się nieco od tej pierwotnej, używa gitary elektrycznej oraz ma wymowę znacznie bardziej rytmiczną oraz rutynową niż w początkach istnienia. Jednakże między innymi w tym należy upatrywać obecnego powodzenia tej muzyki.

Taniec rozliczany jest na 4. Krok podstawowy jest dosyć prosto skonstruowany. Następujące po sobie kroki powodują przemieszczanie się na boki oraz do przodu i do tyłu. Schemat kroku podstawowego można opisać następująco: rozpoczynając od prawej stopy robimy chasse w prawo, czyli krok do boku prawą nogą → lewą nogą robimy krok łącząc ją z prawą → znów krok do boku prawą nogą, na liczenie 1 - 2 - 3. Na 4 robimy tap lewą nogą w miejscu, czyli unosimy i delikatnie w rytmie uderzamy palcami lewej stopy w podłoże, jednocześnie wykonując ruch biodrem w lewo. Następnie robimy to samo w przeciwnym kierunku. Oczywiście tańcząc w parze, kobieta i mężczyzna robią kroki w zgodnym kierunku. Charakter tańca osiągamy przez odpowiednie ruchy bioder i reszty ciała. Bachatę można (a wręcz dobrze jest - jednak to zależy od tego, kto jest partnerem) tańczyć bardzo blisko, prawie złączonymi tułowiami oraz z prawą nogą wsuniętą nawet do połowy uda pomiędzy nogi partnera. Krok podstawowy bachaty w pewnym stopniu przypomina technicznie i rytmicznie krok salsy. Wyróżnia go charakterystyczny ruch bioder w momentach odpowiadających salsowej pauzie. Bachata oferuje wachlarz figur i ciekawych dipów (położeń partnerki), ale najważniejsze i najatrakcyjniejsze w niej pozostaje wyczucie swojego partnera/ki, rytmu i zmysłowego kroku podstawowego.

Bachata ulega inspirującym wpływom innych pokrewnych stylów muzycznych i tanecznych jak np. hip hop, reggaetón (fuzję muzyczną stanowi tzw. bachatón) czy tango (taniec bazujący na bachacie i inspirowany figurami i prowadzeniem z tanga argentyńskiego to bachatango).

Rytm bachaty rozsławił na cały świat zespół młodych Latynosów z nowojorskiego Bronx'u - "Aventura "