Nazwa "Slow-fox" jest używana przede wszystkim w państwach niemieckojęzycznych i Polsce, w innych krajach używa się nazwy "Slow Foxtrott" (ang. "powolny Foxtrott").
Slow-fox jest typowo angielskim tańcem standardowym. Charakteryzują go płynne, szerokie, miękkie ruchy. Mówi się, że jeżeli postawi się na głowie pani tańczącej Slow-foxa pełną filiżankę, ani kropla nie powinna się wylać.
Muzyka w takcie 4/4 jest ze względów historycznych bliska Jazzowi. Obecnie jest zwykle grana w tempie 27 – 29 taktów na minutę. Kroki stawiane są w kolejności "slow-quick-quick". Pierwszy, powolny krok trwa 2 uderzenia (1/2 taktu), dwa następne po jednym uderzeniu (1/4) taktu). Slow-fox jest uważany za wyjątkowo trudny ze względu na ekstremalnie równomierny ruch pomimo kroków o różnym tempie.
