Przeciętny człowiek może natknąć się na Capoeirę na różnego rodzaju imprezach gdzie jest ona prezentowana w formie pokazów, show czy otwartych zajęć. Widząc piękne akrobacje, taneczne ruchy zgrane z muzyką, okrężne kopnięcia oraz efektowne uniki łatwo jest dojść do prostego wniosku: „to taniec nie mający nic wspólnego z walką realną”. Na tego typu pokazach bardzo często Capoeiristas (osoby ćwiczące Capoeira) decydują się na taką formę show właśnie z tego powodu, że jest ona najbardziej efektowna.
TRENING:
Na regularnych zajęciach początkowi Capoeiristas najpierw uczy się panowania nad własnym ciałem, ćwiczy koordynację i zdobywa kondycję. Potem przychodzi czas naukę uderzeń i kopnięć przydatnych w realnej walce. Bardzo często jest tak, że te tzw. ładne i szybkie zarazem kopnięcia oraz uderzenia dosięgają celu (głowy lub korpusu partnera) więc Capoeiristas muszą umieć się przed nimi obronić oraz skutecznie wyprowadzić kontratak.
Capoeira ma ścisły związek z muzyką. Jest to specyficzna muzyka, którą gra się na tradycyjnych brazylijskich instrumentach (berimbau, atabaque, pandeiro, agogo, reco-reco). Muzyka ta nadaje tempo grze Capoeira oraz określa jej formę. Nauka gry na instrumentach oraz nauka tradycyjnych brazylijskich pieśni Capoeira jest elementem regularnych treningów. Regularne zajęcia rozwijają kondycję fizyczną, dają wysportowana sylwetkę, gibkość oraz siłę. Przynoszą radość, wyrabiają relaks, wiarę w siebie oraz poprawiają koncentrację i dobre samopoczucie. Istnieją dwie główne odmiany Capoeira:
Capoeira Regional - Szybka i dynamiczna, bardziej praktyczna w zastosowaniu do walki. Ze względu na widowiskowość, jest dzisiaj popularniejsza od angoli.
Capoeira Angola - zawiera mniej elementów charakterystycznych dla sztuk walki, jest bardziej nastawiona na grę, współpracę, taniec. Ruchy są w niej wolne, zwraca się uwagę na dokładność wykonywanych ruchów.
[-------]
HISTORIA CAPOEIRY
Jest ściśle związana z historią Brazyli. W czasach XV wieku niewolnictwo nie było czymś potępianym szczególnie nie interweniowano w wykorzystywanie niewolników, których kościół nazywał. W kolejnych latach handel oraz wykorzystywanie niewolników było podstawą wielu sporów, jednak osoby czerpiące zyski z tegoż procederu tłumaczyły często, że handel niewiernymi jest zbawienny dla ich dusz i nie musza już oni żyć w pogaństwie. Capoeirę w Brazylii zapoczątkowali Afrykanie, którzy złapani do niewoli zostali przywiezieni z różnych części Afryki do Brazylii, aby pracować na plantacjach cukru. Prawdopodobnie Capoeira uformowała się z połączenia różnych kultur, sztuk walki, rytuałów, tańców, muzyki i filozofii. Niewolnicy uprawiali ją na ulicach miast, był to jedyny przejaw ich wolności i możliwość oderwania się od niewolnictwa. Jednym z najstarszych miast, w którym Capoeira zapoczątkowała swoje istnienie jest miasto Salvador w Bahia. W innych miastach jak Rio de Janeiro również rozwijała się Capoeira, jednak była ona bardziej o charakterze sztuki walki bez elementów tańca i zabawy. Jednak szybko została zniszczona poprzez prześladowania ze strony władz republiki. W pierwszej połowie XIX wieku prześladowania zaczęły się nasilać, nie tylko na Capoeirę ale całą kulturę afrobrazylijską, a w 1890 r. Capoeira została zakazana do uprawiania na ulicach. Jednak pomimo tego nadal uprawiano Capoeirę, w wielu miastach istniało podziemie, uprawiano Capoeira w ciemnych bocznych uliczkach, lecz wówczas tamtejsza Capoeira cały czas różniła się od współczesnej. Dopiero w latach 1900 - 1930 zaczęło się to zmieniać, wówczas grze zaczęły towarzyszyć instrumenty takie jak berimbau, który wcześniej istniał jako instrument w Brazylii przywieziony przez Afrykanów jednak nie miał nic wspólnego z Capoeira. Techniki zaczęły być wykonywane przy ziemi oraz w pozycji stojącej, do gry zaczęto dołączać elementy akrobatyczne.
Teraźniejszą Capoeira zawdzięczamy dwóm wspaniałym ludziom: Mestre Bimba - Manoel dos Reis Machado (1900-1974) i Mestre Pastinha - Ferreira Pastinha (1889-1981), obydwaj poznawali Capoeira w czasach, w których była ona zakazana, a kary za jej uprawiania były bardzo surowe.
W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Capoeira zaczęła rozprzestrzeniać się na Kanadę i Stany Zjednoczone oraz Europę, emigracja Capoeiristas z Brazylii była coraz większa, zakładali oni swoje własne grupy. Aktualnie na świecie istnieje kilkadziesiąt mniejszych i większych grup Capoeira, jednak wszystkie opierają się na szkole, jaką prezentowali Mestre Bimba oraz Mestre Pastinha.
Elżbieta Kaczmarczyk
www.fit.pl
