Diego Maradona – pierwszy raz jeden z najlepszych zawodników w historii piłki nożnej został złapany na dopingu w 1991 roku. Wcześniej wypłynęły informacje dotyczące jego problemów z narkotykami, a testy antydopingowe wykazały w jego moczu także ślady kokainy, za co został skazany na 15 miesięcy zawieszenia. Później przez doping nie pojechał na mistrzostwa świata w USA w 1994 roku, wtedy jednak efedrynę zażywał nieświadomie. 
Marion Jones – królowa lekkiej atletyki skutecznie zaprzeczała doniesieniom o stosowaniu dopingu, aż do momentu gdy na jaw wyszły jej prywatne listy. Sportsmenka przyznała się w nich do stosowania niedozwolonych środków, musiała więc oficjalnie potwierdzić wcześniejsze zarzuty i przyznać się do składania fałszywych zeznań, za co otrzymała karę pół roku pozbawienia wolności. Federacja lekkoatletyczna unieważniła wszystkie jej wyniki od września 2000 roku, a Jones musiała zwrócić wywalczone w tym czasie medale (w tym mistrzostwo olimpijskie i świata) oraz pieniądze.
Alberto Contador – w 2010 roku kontrola antydopingowa wykazała w organizmie hiszpańskiego kolarza clenbuterol. Zawodnik tłumaczył się, że niedozwolona substancja znalazła się w mięsie, które spożył przed zawodami. Początkowo został uniewinniony, ale po ponownym procesie stracił zwycięstwa w Tour de France 2010 i Giro d'Italia 2011 oraz został skazany na dwa lata dyskwalifikacji.
Dieter Baumann – mistrz olimpijski w biegu na 5000 metrów z Barcelony został przyłapany na stosowaniu nandrolonu. Zawodnik odwołał się do Trybunału Arbitrażowego do spraw sportu, ale ten kary nie cofnął. W efekcie Baumann nie pojechał na igrzyska olimpijskie w Sydney.
Mariano Puerta – w 2005 roku po turnieju French Open badania antydopingowe wykazały, że sportowiec stosował środek pobudzający – etylefrynę. Międzynarodowa Federacja Tenisowa skazała zawodnika na osiem lat dyskwalifikacji oraz anulowała jego wygraną w turnieju i cofnęła punkty rankingowe. Trybunał Arbitrażowy do spraw sportu skrócił jednak karę do dwóch lat, bo uznał, że środki zostały zażyte przypadkowo.
Katrin Krabbe - w 1991 roku niemiecka sprinterka sięgnęła po tytuł mistrzyni świata, ale kontrola antydopingowa wykazała obecność rozszerzającego oskrzela clenbuterolu. Niemiecki Związek Lekkoatletyczny zdyskwalifikował ją na rok. Po dwóch latach IAAF skazał zawodniczkę po raz drugi, tym razem na dwa lata. Krabbe wniosła protest, bo nie można dwukrotnie karać kogoś za to samo przestępstwo. W efekcie IAAF musiał wypłacić jej odszkodowanie w wysokości 1,2 miliona marek.
www.fit.pl
