Upływ czasu i przemijanie dotyczy wszystkich i wszystkiego. Sprzęty, ubrania, książki, samochodowy i ludzie – nie ma ucieczki od starości i choć głównie seniorzy nadmiernie dostrzegają, jak młodość kwitnie wokół nich, tak naprawdę, nie da się za nią wiecznie gonić.Starość jest konieczna i słuszna, dlatego ludzie, którzy potrafią zaakceptować pierwsze zmarszczki i przesadnie nie tuszują swojego wieku, są szczęśliwsi i łatwiej doceniają wartość życia. Niestety współczesny świat dość często przyjmuje młodość jako nieśmiertelny model w życiu osobistym i zawodowym, dlatego niechciana starość, marzy by za wszelką cenę się odmładzać.
Kobieta, która jeszcze nie ukończyła 30 lat zaczyna częściej wklepywać krem przeciwzmarszczkowy. Po 40 to już ostatni dziwonek, by jeszcze wstrzyknąć botoks i poprawić owal twarzy, po pięćdziesiątce kobieta znika za zasłoną stereotypów, uprzedzeń i swojego wieku. W życiu zawodowym uważa się ją za niepotrzebną a osobistym za balast. Czy tak właśnie wyobrażają sobie życie współcześni seniorzy?
Po części tak, a jednak Ci, którzy walczą o prawo do godnej starości i walki z niesprawiedliwym kultem młodości to druga strona tej odwiecznej wojny z czasem. Jeśli uda się już pogodzić z kolejnymi siwymi włosami, pytanie, jak żyć, skoro dusza wciąż czuje się młoda, a na dyskotece nie wypada starszej pani podrywać młodzieniaszków? Z pomocą przychodzą Uniwersytety III Wieku, kluby aktywnego seniora oraz stowarzyszenia i ośrodki aktywizujące ludzi w jesieni życia.
[-------]
Senior po 50 może z powodzeniem zacząć drugie, lepsze życie. Ma szansę znowu być studentem, chodzić do fitness klubu, spotykać się na dancingach, chodzić na randki, a nawet zwiedzać ciepłe kraje, o których kiedyś mógł tylko pomarzyć. Teraz ma wreszcie czas, by dostrzec piękno życia, a nie kolejno dochodzące zmarszczki.A zatem młodzieńczy wygląd to tylko zasłona, wszak tylko sędziwi starcy i dostojne matrony w kulturach Dalekiego Wschodu oraz wśród ludów Afryki uznawani byli za prawdziwie mądrych, roztropnych, godnych szacunku i naśladowania. Także Papież Jan Paweł II pokazał Europejczykom prawdziwe oblicze godnej starości. Choroby i niedoskonałości ciała są nieuniknionym elementem ludzkiego życia, a poprzez radość życia, humor i miłość do drugiego człowieka nagle przestają mieć znaczenie – bo skoro duch młody, to i ciało staje się młodsze.
Tykający zegar
Upływający czas często tak nas przytłacza, że zamiast żyć teraźniejszością nadal żałujemy, że nie mamy tych 20 lat, a szkoda, bo właśnie w ten sposób tracimy cenne sekundy, minuty i godziny, które do tej starości fizycznie nas przybliżają. A gdyby tak zastanawiać się, co zrobić dziś, by w senioralnym wieku stać się lepszym i radośniejszym staruszkiem, zdecydowanie zaoszczędzilibyśmy czasu na operacje, pieniądze na lekarstwa i drogie wizyty u specjalistów.
Jak to się dzieje? Pod wpływem świadomości o upływającym czasie wielu seniorów siada a kanapie i zwyczajnie poddaje się, czekając na pierwsze objawy miażdżycy, cukrzycy i chorób serca. Tymczasem na młody wygląd ducha i ciała pracujemy całe życie, także po 50 roku życia mamy wpływ na to, jacy będziemy w sędziwym wieku.
Warto jednak zawalczyć o siebie i zrobić wewnętrzne porządki:
Po pierwsze spróbować zaakceptować fakt, że już nie jesteśmy młodzi a czasu nie da się zatrzymać.
- warto zdać sobie sprawę, że czasu nie da się cofnąć, ale wiele można jeszcze osiągnąć;
- często nie wiek jest przeszkodą w realizacji celów, a nasze przekonania;
- młodzi ludzie też mają ograniczenia;
- jeśli jakiegoś celu nie da się osiągnąć, to może po prostu nie był dostatecznie tego wart?
- nadal możesz być atrakcyjny dla partnera lub partnerki;
- jeszcze masz czas, by zacząć realizować swoje pasje;
- tęsknota za "wczoraj" zabija myślenie o "dziś";
- młodość tkwi w każdym człowieku, pytanie czy odważysz się po nią sięgnąć?
www.senior.fit.pl
