Świecowanie jest skuteczne nie tylko w przypadku chorób narządu słuchu. Bywa pomocne przy niedrożności zatok, migrenie, bólach głowy związanych z nadciśnieniem. Zabiegowi mogą się poddać kobiety w okresie klimakterium cierpiące na uderzenie gorąca. Podstawą terapii jest seria trzech zabiegów, przeprowadzanych co drugi dzień, mimo że niektórzy pacjenci mogą dobrze się czuć już po pierwszym zabiegu. Używane do terapii świece nie przypominają zwykłych - nie mają knota. Są zwinięte w rolkę płaty lnianych włókien, zatopionych w wosku, do którego dodano miód, wyciągi z ziół i olejki eteryczne, dobrane w zależności od rodzaju schorzenia. Przy chorobach zatok i uszu używa się eukaliptusowego, sosnowego lub lawendowanego, natomiast przy bólach głowy goździkowego, z melisy i drzewa różanego. W dolnej ,zaokrąglonej części świecy - tą stroną wkłada się ją do ucha znajduje się wtopiona w wosk cieniutka, srebrna blaszka. Dzięki niej świeca nie tylko nie kruszy się, a także równomiernie nagrzewa. Niekiedy w terapii stosuje się specjalny rodzaj świec, uformowanych w kształcie lejka, te zwane są konchami. Zabiegi przy ich użyciu mają silniejsze działanie, a przeprowadzający je musi mieć duże umiejętności bioenergoterapeutyczne.
Pacjent leży na boku. Terapeuta przeprowadzający zabieg naciera przez kilka minut uch oliwką lub kremem i energicznie je masuje. Poprawia to krążenie krwi. Pobudzone zostają też pewne punkty na małżowinie, które jak twierdzą specjaliści od aurikuloterapi (leczenie akupunkturą ucha), odpowiadają za stan rozmaitych narządów organizmu. Potem smaruje się małżowinę kremem. Jest to konieczne, aby uszczelnić przestrzeń między kanałem ucha, a świecą. Następnie zapala górny brzeg świecy, a drugi jej koniec umieszcza w uchu. Świecy nie należy głęboko wsuwać- terapeuta podczas zabiegu trzyma ją w ręku. Aby chronić włosy przed popiołem przykryw się je serwetką z otworem. Świeca spala się przez ok. 15 minut. Ponieważ nagrzewa się blaszka w niej zatopiona, pacjent odczuwa przyjemne ciepło. Gdy świeca spali się do oznaczonego na niej poziomu, przeprowadzający zabieg wyjmuje ją i wrzuca do wody, by zgasła bez dymu. To samo wykonuje się z drugim uchem. Zabieg dotyczy zawsze obydwojga uszu nawet gdy problem dotyczy jednego. Uszy łączy bowiem ten sam obieg energii, wymagają więc takiego samego oddziaływania. Do ucha wkłada się watkę, która chroni przed zimnem i przeciągami. Przez kilka godzin po zabiegu pacjent może odczuwać lekkie mrowienie czy ucisk w policzkach, skroniach, czole, szczękach. Objawy mijają następnego dnia. Przez cały dzień po zabiegu należy chronić uszy przed zimnem, np. zakładając czapkę przed wyjściem z domu. Nie wolno też myć uszu ani głowy.
[-------]
Wskazania do zabiegów
· stany zapalne uszu i zatok
· w celu usunięcia nadmiaru woskowiny w przewodzie słuchowym zewnętrznym - co niejednokrotnie wiąże się z poprawą słuchu.
· katar
· lokalna aktywacja limfy i krążenia
· szczękościsk towarzyszący wyrastaniu 8 zęba
· stany ropne w obrębie zębów trzonowych
Przeciwwskazania w zastosowaniu świecowania
· jednym z ważniejszych przeciwwskazań do świecowania jest perforacja błony bębenkowej ucha, ponieważ następuje przedostawanie się substancji czynnych do kanału wewnętrznego ucha, jego podrażnienie, a także problemy z odczuwaniem ciśnienia w uszach i duży dyskomfort dla pacjenta w czasie samego zabiegu
· otwarty wyciek ropny z ucha
· uczulenia na produkty pszczele i miód
· zdiagnozowane tętniaki naczyń krwionośnych mózgu
· przy nadciśnieniu i szumach oraz „dzwonieniu” w uszach zalecam ostrożność i samoobserwację reakcji swojego organizmu na zabiegi (np. mierzenie ciśnienia krwi), jeżeli objawy chorobowe zwiększą się - to niezwłocznie trzeba odstawić kurację
www.wellness.fit.pl
