W społeczeństwie opętanym manią wyglądu osoby otyłe czują się kulturowo napiętnowane, a to nierzadko prowadzi do złej samooceny i depresji. - Ludzie pogrążeni w depresji lub ciągłym stresie przybierają na wadze – twierdzi Belinda Needham, profesor socjologi z University of Alabama. Wyniki przeprowadzonych przez nią badań wykazały, że młodzi ludzie, którzy zgłaszali objawy depresji, takie jak uczucie smutku i beznadziejności, w okresie 15-letniej obserwacji przytyli więcej niż ich bardziej zadowoleni koledzy. Z informacji opublikowanej w „The American Journal of Public Health” wynika także, że osoby otyłe miały skłonność do depresji, ale nie było to regułą.
- Przygnębione osoby są bardziej pasywne i nie nie mają ochoty na ruch. Za to po jedzenie sięgają o wiele częściej – twierdzi Belinda Needham. - Dodatkowo antydepresanty, które zażywają osoby w tym stanie także sprzyjają otyłości – dodaje.
Prof. Needham zauważyła, że może istnieć trzeci, ukryty czynnik powodujący zarówno depresję jaki i otyłość. - To chroniczny stres może mieć tu decydujące znaczenie. Dodatkowo hormon stresu, kortyzol, ułatwia odkładanie się tłuszczu, szczególnie w okolicy brzucha.
Niektórzy eksperci, tacy jak Kelly Brownell z Uniwersytetu Yale twierdzi, że – stres i otyłość tworzą błędne koło. Piętnowanie otyłości może doprowadzić do stanów depresyjnych, a to sprawia, że otyła osoba dalej przybiera na wadze.
Zdaniem Belindy Needham nie tylko amerykańska służba zdrowia podchodząc do problemu zwalczania otyłości zapomina o czynnikach psychicznych. - Mamy tendencję by oddzielać ciało od umysłu, a one są ze sobą związane o wiele silniej niż nam się to wydaje. Nie zwalczymy otyłości skupiając się wyłącznie na diecie i ćwiczeniach – ostrzega.
Belinda Needham przez 15 lat obserwowała grupę 5115 osób w wieku od 18 do 30 lat. Badania określające stan psychiczny i poziom depresji prowadzone były co 5 lat. Sprawdzanie BMI oraz pomiary prowadzone były ciągle.
