Wstęp do zapisywania choreografii

Oczywiście usłyszałam także, że można sobie opracować, swój własny system znaków, ale będzie on czytelny jedynie dla nas samych. Moje niezwykle analityczne podejście do rzeczywistości sprawiło, że pomysł zaczął ewoluować aż do momentu gdy okazało się, że trzymając się pewnych ustalonych reguł można zapisać nawet najbardziej skomplikowane ewolucje fit.

Nie zastanawiałam się wtedy po co i w jakim celu te choreografie należałoby zapisywać. Sama nigdy tego nie robiłam, bo miałam dość własnych pomysłów a lekcje innych instruktorów traktowałam jako inspirację i swoistą wymianę doświadczeń. Prowadząc szkolenia zauważyłam jednak, że wiele osób próbuje nieudolnie przelać na papier przećwiczone fragmenty choreografii. Sposób zapisywania bywał różny – cel raczej zawsze ten sam – pomysły, inspiracja, możliwość wykorzystania fragmentów lub całych choreografii. Nie wszyscy jesteśmy tak samo kreatywni a dostępność doświadczenia i pomysłów kolegów po fachu dla wielu instruktorów jest cennym narzędziem niezbędnym w ich codziennej pracy.

CO JEST POTRZEBNE DO ZAPISANIA CHOREOGRAFII?

Znajomość kroków podstawowych – ale ta świadoma, a nie intuicyjna. Trzeba wiedzieć gdzie krok kończy się a gdzie zaczyna, jakie jest jego rozliczenie oraz to, czy zmienia nogę prowadzącą czy nie;
Umiejętność osadzenia tych kroków w muzyce – we frazie i w bloku;
Znajomość reguł, które służą do zapisywania choreografii – czyli, co oznaczają poszczególne elementy zapisu, jaka jest kolejność i sens;

[-------]

ZAPIS W TABELACH

Całe choreografie zapisujemy w tabelkach podzielonych na wiersze odpowiadające kolejnym frazom w muzyce, te z kolei tworzą bloki (tematy). Dzięki takiemu prostemu zabiegowi możemy bez trudu rzucając tylko okiem zorientować się jak długa jest choreografia i jak i jest stopień jej skomplikowania. Z reguły bowiem bywa tak, że im więcej tekstu w jednym wierszu tym bardziej skomplikowane kroki...

Poszczególne wiersze oznaczamy wielkimi literami z indeksem numerycznym:
B1 - oznacza pierwszą frazę pierwszego bloku
L1 - oznacza drugą frazę pierwszego bloku
O1- oznacza trzecią frazę pierwszego bloku
K1- oznacza czwartą frazę pierwszego bloku

I analogicznie B2 L2...

Jak zrozumieć, ten na pozór tylko, skomplikowany proces???

Posłużmy się przykładem.

Weźmy na początek pod uwagę dwufrazową sekwencję kroków, która składa się tylko z podstaw. W ten sposób, będzie nam łatwiej zrozumieć proces przenoszenia kroków z muzyki do tabelki (kliknij na obrazek, zeby go powiększyć).

Niezależnie od stopnia skomplikowania choreografii postępujemy analogicznie. Jedyna różnica to fakt, że jesteśmy zmuszeni bardziej szczegółowo opisać kroki, dać więcej wskazówek dodatkowych dotyczących np. kierunków. Aby nie zginąć w gąszczu informacji celowe staje się ich uporządkowanie.

[-------]

INSTRUKCJA DO ZAPISYWANIA CHOREOGRAFII W FITNESS

zawsze najpierw podana jest noga od której zaczyna się dany krok (pn - prawa noga, ln - lewa noga, pr - prawe ramię, lr - lewe ramię)
następnie nazwa wzoru kroku (posługujemy się nomenklaturą światową - np.: ... v-step)
w nawiasie podane jest rozliczenie danego wzoru kroku - jego początek i koniec, np.: ... (1-4) ... co oznacza że zaczynamy dany wzór kroku prawą nogą na pierwszą ćwierćnutę danej frazy, wykonujemy v-step, kończąc go na czwartej ćwierćnucie tej samej frazy;
przecinek oddziela jeden wzór kroku od drugiego np.: pn v-step (1-4), ...
przy skomplikowanych choreografiach z częstymi zmianami kierunków i stron podany będzie czasami punkt odniesienia w przestrzeni (patrz rysunek); informacje te umieszczamy je w nawiasie kwadratowym [] - po nawiasie zwykłym z rozliczeniem () np.: pn chasse (1i2) [do X, przodem do P],
jeśli dany wzór kroku będzie wykonany z wykorzystaniem ruchu rąk, to wzór ruchu rąk opisany zostanie w sąsiedniej tabeli i zostanie podane również rozliczenie tego ruchu, np.: {ręce obie proste do boku pod katem 900 do tułowia (1-3), powrót na biodra (4)},...
jeśli dana sekwencja będzie wychodziła poza jedną frazę to rozliczenie zapisane np.: (1-8, 1-3), co oznacza że dana sekwencja zajmuje osiem pierwszych ćwierćnut danej frazy i trzy pierwsze następnej frazy, czyli razem 11 ćwierćnut;
jeżeli zapisujemy choreografię na stepie to zakładamy, że wzory kroków są wykonywane właśnie na stepie, w takim przypadku nie ma dodatkowej informacji, że dany wzór kroku trzeba zrobić na stepie np.: revers; jeśli nie ma dodatkowej informacji to mając podany w choreografii „revers” robimy go na stepie;