Qigong jest zestawem ćwiczeń zdrowotnych ze starożytnych Chin. Chi Kung składa się z dwóch słów: Chi, czyli życiowa energia, oraz Kung, czyli perfekcyjne opanowanie czegoś (np. perfekcyjne opanowanie sztuk walki to Kung-Fu). Oznacza to mniej więcej "prefekcyjne opanowanie sztuki kontroli energii życiowej". Technika składa się z odpowiedniej postawy, skupienia umysłu oraz odpowiedniego oddechu. Może być stosowana w celach medycznych, medytacyjnych oraz jako sztuka walki.
Qi to kategoria podstawowa dla chińskiej filozofii, zupełnie nieznana w zachodniej medycynie, filozofii i nauce. Jak pisał Lao Tsy – twórca taoizmu, chiński mędrzec i filozof żyjący w VI w. p.n.e., człowiek jest mikrokosmosem w makrokosmosie, stanowi z nim jedność, pozostaje z nim w nieustającej łączności, dzięki czemu może w ogóle istnieć. W każdej chwili otrzymuje od niego energię qi, która umożliwia mu życie. Otrzymuje ją w różnych postaciach: – od rodziców w chwili poczęcia, – z pożywienia, – z powietrza w trakcie oddychania, część natomiast – wnika do jego organizmu bezpośrednio z nieba i ziemi przez mniejsze i większe punkty energetyczne rozsiane na powierzchni ciała.
Świat zachodni ustosunkowuje się do istnienia energii qi sceptycznie, dlatego, że ludzkość nie dysponuje jeszcze instrumentami, które pozwoliłyby tę energię zarejestrować i zmierzyć. Chińczycy mają inny niż Europejczycy i Amerykanie stosunek do rzeczywistości. Jeżeli widzą, że coś przejawia się, ponieważ odczuwają tego skutki, nie próbują negować jego istnienia tylko dlatego, że nie potrafią jeszcze dociec, jaka jest istota zjawiska. Chińczycy obserwują zjawisko i zastanawiają się, jak je wykorzystać, zostawiając na później naukowe wyjaśnienia. W taki sposób obserwowali też qi. Robili to przez całe tysiąclecia. Odkryli, że energia nie porusza się w organizmie dowolnie, lecz biegnie ściśle określonymi trasami – meridianami, którymi dopływa do każdego zakamarka naszego ciała, na zapas zaś – do wykorzystania w chwili zwiększonego zapotrzebowania - gromadzi się w położonych wewnątrz ciała zbiornikach zwanych dan tien. Jeżeli nie pobieramy dostatecznej ilości qi z otoczenia – z nieba i ziemi – lub jeżeli wskutek zablokowania któregoś meridianu, przepływ energii zostaje zahamowany, pojawia się choroba. Przed tysiącleciami Chińczycy odkryli, że przez wykonywanie odpowiednich ruchów, rozluźnienie całego ciała, spokojne, głębokie oddychanie oraz wyciszenie i skoncentrowanie umysłu można zarówno zwiększyć pobór qi z zewnątrz jak i odblokować meridiany, przywracając tym samym organizmowi stan naturalnej równowagi. Tak właśnie powstała technika qi gong jako harmonia dla duszy i ciała.
Praktykowanie ćwiczeń qigong przynosi następujące efekty:
- wzmocnienie sił odpornościowych organizmu,
- polepszenie: zdolności adaptacyjnych, samopoczucia, procesów samoregulacji ustroju, pamięci, sprawności układu krążeniowo-oddechowego,
- zwiększenie koncentracji i sprawności procesów myślowych,
- opóźnienie procesów starzenia się,
- wydłużenie życia,
- skrócenie czasu rekonwalescencji
Kilka inspirujących przykładów:
Podtrzymujemy ziemie i niebo
W pozycji stojącej w lekkim rozkroku, płynnie prowadzimy prawe ramie wzdłuż tułowia prawie nad głowę i odwracamy dłoń do nieba. „Podtrzymujemy niebo”. W tym samym czasie lewe ramie pozostaje opuszczone ku dołowi, a dłoń zgięta i skierowana ku ziemi „podtrzymujemy ziemie”. Łopatki pozostają swobodnie opuszczone, kolana i biodra lekko ugięte. Powtarzamy ćwiczenie powoli po 7razy na każdą ze stron.
Ćwiczenie to stymuluje przepływ krwi, limfy, produktów przemiany materii i energii Qi w organizmie.
Lot dzikiej gęsi
Stojąc w lekkim rozkroku, powoli z wdechem przy napiętym „centrum„ unosimy pięty i jednocześnie prowadzimy nasze ramiona „jak skrzydła dzikiej gęsi„ bokiem w górę - co najmniej do wysokości głowy (dłonie skierowane są ku dołowi). Podczas powolnego wydechu, powoli opuszczamy ramiona, a pięty powracają do kontaktu z podłożem.
Powtarzamy ćwiczenie 7 razy.
Ćwiczenie wzmacnia mięśnie brzucha, poprawia równowagę i ruchomość ramion, rozluźnia napięty kark.
Podtrzymujemy niebo
Stopy rozstawione co najmniej na szerokość bioder. Powoli unosimy ramiona w górę i splatamy dłonie nad głową. Stojąc z lekko ugiętymi kolanami, odwracamy powierzchnie dłoniowe ku niebu. Nasze dłonie podtrzymują „ niebo”, a ramiona ściągamy ku ziemi. Utrzymujemy prosty i długi kręgosłup.
Powoli opuszczamy bokiem ramiona, powierzchnie dłoniowe kierując ku dołowi. Powtarzamy to ćwiczenie siedmiokrotnie.
Pozycja ta i poniższa wpływa na przednia cześć ciała: okolice klatki piersiowej , serca i żołądka są lekko rozciągane w efekcie poprawia się przepływ qi i odporność.
Napinamy łuk
W pozycji stojącej w lekkim rozkroku wraz z wdechem krzyżujemy dłonie na wysokości klatki piersiowej po czym, powoli i płynnie na wydechu prowadzimy lewą rękę do boku na lewo-prawie do pozycji wyprostnej, a prawa do boku - na prawo tak, aby znalazła się w pobliżu głowy.
Jednocześnie głowę kierujemy na lewo w kierunku „napinanego łuku” i domniemanego celu, namierzanego pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym. Wdech i wracamy do pozycji wyjściowej.
Powtarzamy siedmiokrotnie na obie strony.
dr Jolanta Ignaszewska -Kühbauch
www.fit.pl
