Kminek zwyczajny jest to roślina dwuletnia z rodziny Baldaszkowatych (Umbelliferae), występująca w Europie od Francji przez Niemcy poza wschodnie granice Polski aż po Ural i w Azji. Na Syberii po Himalaje. W Polsce rośnie pospolicie na łąkach, miedzach, przydrożach i pastwiskach. Kminek należy do najstarszych roślin znanych ludzkości, a jego owoce zostały znalezione w nawodnych budowlach neolitycznych w Niemczech. Działanie
Owoce kminku obejmują swym działaniem przewód pokarmowy drogi żółciowe, wątrobę, nerki i skórę. Mają właściwości rozkurczowe na mięśnie gładkie jelit, przewodów żółciowych i zwieracza Oddiego, regulującego dopływ żółci i soku trzustkowego do dwunastnicy. Po podaniu doustnym wzmagają wydzielanie soku żołądkowego, poprawiają apetyt i trawienie. Skojarzenie obu wymienionych działań powoduje, że kminek jest środkiem wiatropędnym, ułatwiającym bezbolesne odejście gazów, co ma szczególne znaczenie dla małych dzieci i młodzieży, a dla osób w wieku podeszłym, cierpiących na atonię jelit. Istotne jest również nie żółciopędne i żółciotwórcze, które nie jest zbyt energiczne, lecz wyraźnie uchwytne. Ponadto kminek wykazuje nieznaczne i nie zawsze uwidoczniające się dzianie moczopędne oraz bakteriobójcze, ponieważ aktywne związki zawarte w olejku eterycznym i flawonoidy są trudno rozpuszczalne w wodnych naparach. Znacznie lepiej działa olejek kminkowy podawany doustnie w odpowiedniej dawce, a najwyższa skuteczność osiąga, gdy jest stosowany na skórę. Trzeba jeszcze wspomnieć o działaniu mlekopędnym powodowanym przez nieznany składnik, występujący we wszystkich częściach roślin, nawet w korzeniach, dobrze rozpuszczalny w wodzie. Niekiedy obserwowano też działanie wykrztuśne.Działania niepożądane. Przetwory z kminku, stosowane w zalecanych dawkach leczniczych nie wykazują działania toksycznego.
Zastosowanie
Owoce kminku są surowcem leczniczym i znaną powszechnie przyprawą dietetyczną. Kminek jest też w pewnym zakresie rośliną przemysłową. Lecznicze własności są wykorzystywane najczęściej w połączeniu z innymi ziołami w postaci mieszanek wyciągów. Małym dzieciom podaje się również przetwory samego owocu kminku. Zakres zastosowania kminku obejmuje wiele trawiennych, jak wzdęcia, odbijanie, bóle brzucha i lekkie zaparcia. Osobom starszym zaleca się najczęściej w zaburzeniach wydzielania i przepływu żółci atonii oraz nerwicy wegetatywnej. Niekiedy wykorzystuje się kminek i pozostającą po wymłóceniu słomę kminkową do zwiększenia laktacji u karmiących matek oraz zwierząt domowych. Olejek kminkowy podaje się doustnie jedynie jako składnik niektórych specyfików, natomiast zewnętrznie stosuje się go w przypadkach powierzchniowych zakażeń bakteriobójczych grzybiczych i pasożytniczych (świerzb). Skuteczniej jednak działa czysty karwon.Owoce kminku wchodzą w skład różnych preparatów ziołowych, produkowanych przez Herbapol, jak mieszanki ziołowe Normosan i Neonormosan, stosowane w zawarciach, Digestosan – podawany w stanach nieżytowych przewodu pokarmowego i mieszanka Rektosan zalecana w żylakach odbytu.
