Rzeżucha ogrodowa lub bardziej poprawnie Pieprzyca siewna pochodzi z południowo-zachodniej Azji i jest bliską krewniaczką kapusty (zaliczana jest rodziny roślin kapustowatych). Jej kiełki charakteryzują się wysokimi walorami odżywczymi. Zawierają sporo witaminy C, witamin z grupy B, beta karotenu, są również źródłem składników mineralnych – siarki, potasu, magnezu, wapnia, żelaza, chromu oraz jodu. Z tego powodu warto je włączyć do naszej diety, szczególnie w okresie przedwiośnia, kiedy mamy gorszy dostęp do świeżych warzyw, a nasz organizm zmęczony zimą, zaczyna odczuwać objawy przesilenia wiosennego.
|
Zwartość wybranych witamin i składników mineralnych w 100 g kiełków rzeżuchy. |
|
|
Witamina C |
60 mg |
|
Witamina B1 |
0,2 mg |
|
Witamina B2 |
0,2 mg |
|
Witamina PP |
1,3 mg |
|
Potas |
160 mg |
|
Magnez |
32 mg |
[-------]
Walory lecznicze rzeżuchy wynikające z jej specyficznego składu, doceniano już dawna temu. W medycynie ludowej była ona wykorzystywana jako lek na pasożyty jelit i owrzodzenia skóry. Już wtedy wiedziano, że działa dezynfekująco na jamę ustną oraz pobudzająco na trawienie i apetyt. Ponieważ jest bogatym źródłem łatwo przyswajalnego jodu, poleca się ją osobom z niedoczynnością tarczycy. Rzeżucha jest zalecana w diecie cukrzyków, osób z nietolerancją glukozy (zawarty w niej chrom wspomaga prawidłową pracę trzustki i metabolizm glukozy) oraz problemami dermatologicznymi tj. trądzik czy łojotok. Ze względu na działanie moczopędnie jedzenie kiełków rzeżuchy jest także wskazane przy chorobach nerek. Nie powinni żałować ich sobie osoby pragnące mieć zdrowe włosy. Zawarta w rzeżusze siarka odgrywa ważną rolę w budowaniu ich struktury. Jest jednak i druga strona medalu - spożywanie rzeżuchy w nadmiernej ilości może wywołać stan zapalny pęcherza. Jeśli chcemy zachować zdrowy umiar, powinniśmy się zadowolić kilkoma łyżeczkami rzeżuchy na dobę.
Prosto z parapetu
Czas wysiewu rzeżuchy przypada na okres marca-kwietnia, jednak z powodzeniem możemy ją hodować przez cały rok w mieszkaniu. W tym celu naczynie szklane (talerz lub płaską miseczkę) wykładamy ligniną lub gazą, dobrze nawilżamy i pokrywamy nasionami rzeżuchy, tak aby nie zachodziły na siebie. Następnie przykrywamy cienką folią i pozostawiamy w ciepłym, jasnym miejscu (np. parapet). Po dwóch dniach, kiedy nasiona skiełkują, zdejmujemy folię, po czym pozostawiamy na kolejne 5-6 dni. Po tym czasie siewki są gotowe do spożycia. Przez cały czas hodowli należy dbać, by podłoże, na którym rośnie nasza rzeżucha było wilgotne.
Z czym to się je?
Kiełki rzeżuchy charakteryzują się oryginalnym, pikantnym i ostrym smakiem i zapachem. Dzięki temu można stanowić uzupełnienie wielu potraw. Surowe kiełki świetnie komponują z pieczywem, masłem, twarożkiem, pomidorami i ziemniakami. Można z powodzeniem wykorzystać je do potraw z jaj, ryb oraz mięsa – szczególnie cielęciny i drobiu.
Ci, którzy zechcą doświadczyć na własnym ciele korzyści płynących z jedzenia rzeżuchy powinni spróbować rzeżuchowego masełka. Wystarczy zmiksować 50 g masła z 2-3 łyżkami kiełków rzeżuchy oraz szczyptą soli i mamy gotowe aromatyczne smarowidło do kanapek.
JAW
www.fit.pl
