Basse danse (taniec niski) jest to taniec dworski, w tempie umiarkowanym i metrum dwudzielnym, prawdopodobnie 12/8, wykonywany w parach. Powstał około roku 1400 na terenach położonych między Włochami, Francją i Hiszpanią.
Jego nazwa wywodzi się od powolnych, posuwistych i pełnych dostojności kroków. Najstarsze informacje o tym tańcu pochodzą z anonimowego hiszpańskiego manuskryptu La Danza de la Muerte z około roku 1400, Libro sull'arte del danzare z roku 1465 Antonia Cornazzano oraz z Orchésographie et traicté... exercice des dances z roku 1588 Thoinota Arbeau, a także z późniejszych manuskryptów hiszpańskich, belgijskich, francuskich i włoskich. Najstarsze informacje o jego wykonaniu, na dworze Karola IX we Francji, są datowan na rok 1445.
Cechą charakterystyczną tego tańca są kroki ustawione w sztywnym schemacie, co zezwalało na tworzenie coraz to nowych wariantów. Główne elementy, których używano wywodziły się ze starszych, średniowiecznych tańców, między innymi z carole: sempio (krok prosty), doppio (krok podwójny), ukłony, branle (krok do boku), ripresa (krok w tył), volta (obrót).
