Godzimy się na niewłaściwe traktowanie i brak szacunku. Pozbawieni informacji o swoim stanie zdrowia, czujemy się na łasce lub niełasce personelu, który najczęściej wykorzystuje naszą niewiedzę.Czy naprawdę musi tak być?
Każdy pacjent przekraczając próg szpitala ma swoje prawa określone w ustawie o prawach pacjenta z dnia 6 listopada 2008 roku z nowelizacją wprowadzoną 31 marca 2009 roku.
Wedle tej ustawy pacjent ma szerokie prawo nie tylko do kompleksowej opieki medycznej, ale także do pełnej informacji na temat swojego stanu zdrowia i przebiegu leczenia.
Kolejnym ważnym prawem pacjenta jest możliwość hospitalizacji na terenie całego kraju w każdej placówce, która ma podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia a nie każdy pacjent o tym wie.
Pobyt w szpitalu
Pacjent, który trafia do szpitala w przypadku planowanego leczenia operacyjnego powinien mieć wykonane wszystkie niezbędne badania diagnostyczne. Te, z którymi przychodzi do szpitala mogą być już nie ważne i nie stwierdzać faktycznego stanu zaawansowania choroby. Ważne, by chory miał taką świadomość i walczył o ich ponowne przeprowadzenie.
Wielkim nadużyciem ze strony szpitala i personelu jest wymóg posiadania przez pacjenta własnych środków higienicznych i pomocniczych w leczeniu. To szpital a nie rodzina powinni zapewnić pacjentom dostęp do wszelkich potrzebnych leków i środków medycznych.
Transport
Transport sanitarny czyli kartka pogotowia lub samolot to również obowiązek szpitala w sytuacji, gdy chory musi być szybko przewieziony do innej placówki na terenie kraju, w którym jest ubezpieczony. Szpital nie powinien pobierać opłaty z tytułu korzystania, z któregoś z wymienionych środków transportu.
Informacja o stanie pacjenta i sposób leczenia
Pacjent oraz jego rodzina (osoba bliska - małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciela ustawowego, osobę pozostającą we wspólnym pożyciu lub osobę wskazaną przez pacjenta - (Dz. U. z dnia 31 marca 2009, art. 3.1) mają prawo do pełnej informacji na temat aktualnego stanu zdrowia pacjenta i przebiegu leczenia, chyba, że pacjent zastrzeże sobie prawo poufności wszelkich informacji na jego temat.
[-------]
Lekarz może być zwolniony z tajności w sytuacji, gdy stan pacjenta ma wpływ na jego zdrowie i życie lub ujawnienie prawdy ma przełomowe znaczenie dla wiedzy medycznej i postępu w leczeniu danego schorzenia.Sposób leczenia pacjenta powinien odbywać się wedle obowiązujących metod leczenia a chory - mieć możliwość wglądu i informacji o sposobie leczenia. Pacjenci mają prawo pytać, dlaczego taki lek?, jaka terapia?, a lekarz nie tylko fachowym, ale przede wszystkim zrozumiałym językiem powinien przekazać wiedzę pacjentowi.
Choremu w szpitalu przysługuje także prawo do intymności podczas wszelkich badań. Jeśli przy łóżku podczas badania asystuje kilku studentów a badanie odbywa się w bliskości innych pacjentów, należy prosić o możliwość wykonania badania na osobności lub z zachowaniem zasady intymności, np. za kotarą lub parawanem.
Pacjent ma prawo do zabiegów, leków łagodzących ból i cierpienie w czasie hospitalizacji, tuż po i w trakcie każdego zabiegu.
W trakcie leczenia rodzina pacjenta ma prawo do wglądu w dokumentację pacjenta, jednak muszą być to tylko upoważnione osoby, inaczej szpital nie może udostępniać dokumentacji. Wyjątkiem są postępowania sądowe.
Ochrona mienia pacjenta
Pacjent ma prawo do ochrony mienia prywatnego pozostawionego w szpitalnym depozycie. Chory przebywający w szpitalu nie może ponosić kosztów za przechowywane rzeczy. Ubrania i rzeczy soobiste powinny być szczegółowo opisane i zabezpieczone.
Sytuacja pacjentów w polskich szpitalach jest niestety daleka od ideału. Mają na to wpływ nie tylko sami lekarze, ale także chorzy, którzy z przekonania o słuszności działań i wiedzy lekarzy, rzadko podważają ich decyzje, nie chcą dociekać swoich praw, przyzwalając tym samym na niegodne traktowanie i ograniczenia podczas pobytu w szpitalu.
www.senior.fit.pl
