Celem opieki uzdrowiskowej jest przedłużenie leczenia poszpitalnego i być świadczona bezpośrednio po opuszczeniu szpitala. Niestety w Polsce szerzy się proceder nagminnego wysyłania do uzdrowisk pacjentów, którzy nie tylko nie odbyli leczenia szpitalnego, ale także nie kwalifikują na zabiegi rehabilitacyjne. Niestety w Polsce rzadko kwalifikacją zajmują się specjaliści czego efektem są nagminne nadużycia w postaci wysyłania pacjentów zdrowych. Powoduje to blokowanie miejsc i długie oczekiwanie w kolejkach, dla kuracjuszy, którzy powinni skorzystać z wyjazdu.Taki stan rzeczy niepokoi konsultantów medycznych, których pacjenci wymagają rehabilitacji, ale muszą czekać. Co więcej środki publiczne,wydawane na poczet leczenia osób niewymagających takich nakładów są nieefektywne. Jak zatem uzdrowić taką sytuację?
Kogo i jak wysłać do sanatorium?
Skoro sanatorium ma być miejscem leczenia i rehabilitacji, a nie jak do tej pory jedynie odpoczynku i poprawiania kondycji, finansowanie wyjazdów powinno się odbywać na podstawie ściśle określonych zasad. Jeśli pacjent trafia na komisję ze skierowaniem od lekarza ten powinien dogłębnie przyjrzeć się jego sytuacji. Pacjent po szpitalu czy poważnej operacji ma prawo do rehabilitacji np. stawu kolanowego. Jeśli jednak takowej nie przebył, a zależy mu np. na ćwiczeniach nóg, powinien sam zapłacić za pobyt w sanatorium.
Pacjent ma trafić na oddział rehabilitacji i pozostawać pod opieką zespołu rehabilitacji, w którego skład wchodzą: fizjoterapeuta, terapeuta zajęciowy, jeśli trzeba - psycholog lub logopeda. Na czele tego zespołu stoi lekarz - specjalista rehabilitacji medycznej. Celem pobytu chorego na takim oddziale jest praca nad poprawą funkcjonowania. Rehabilitacja w ramach NFZ ma się zajmować ludźmi chorymi - podkreśla specjalistka.
- Czym innym jest pobyt w sanatorium, gdzie ludzie odpoczywają. Czy nazwiemy to lecznictwem uzdrowiskowym, fitness czy aktywnością typu well-being dla podtrzymania kondycji, to wszystko ma niewiele wspólnego z prawdziwą rehabilitacją i powinno odbywać się na koszt własny kuracjusza. Jeśli obecnie praktykowane "lecznictwo uzdrowiskowe" nie ma nic wspólnego z rehabilitacją, to nie powinno być finansowane ze środków publicznych. Na dziś brak uzasadnienia merytorycznego do refundowania takich wczasów – ocenia sytuację prof. Księżopolska-Orłowska.
Obecnie lecznictwo uzdrowiskowe podlega ocenie konsultanta z zakresu balneologii i medycyny fizykalnej. - Wszystkie procedury realizowane w tym zakresie dzielą się na dwie grupy: jedna to procedury rehabilitacji leczniczej, czyli kinezyterapia i fizykoterapia, druga obejmuje tzw. balneologię, czyli picie wody mineralnej, kąpiele perełkowej itp. Oprócz nich można jeszcze rozróżniać takie pojęcia, jak fitness i wellness, czyli wszystkie zabiegi upiększające i relaksujące - przypomina dr Jerzy Gryglewicz, ekspert rynku medycznego z warszawskiej Uczelni Łazarskiego.
Jak uzdrowić sytuację w uzdrowisku?
Rozwiązaniem według wielu lekarzy specjalistów z dziedziny rehabilitacji jest znacznie bardziej restrykcyjne oddzielenie procedur i finansowania z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego ze względu na to kto płaci czy ZUS, czy NFZ czy pacjent indywidualnie. Rozwiązanie powinno polegać na wyraźnym oddzieleniu procedur i finansowaniu części z nich jedynie ze źródeł prywatnych. Już obecnie istnieje podział świadczeń z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego ze względu na to, kto za nie płaci: ZUS, NFZ, czy pacjenci komercyjni. Co więcej zdaniem specjalistów, sanatoria powinny funkcjonować tak, by realizować gównie i przede wszystkich świadczenia z zakresu rehabilitacji, posiłkując się szczegółowo opisanymi programami zdrowotnymi dedykowanymi pacjentom, u których należy kontynuować leczenie poszpitalne.
komentarze źródło rynekzdrowia.pl
www.senior.fit.pl
