-
Przebywanie z ludźmi optymistycznymi
Doskonale wiemy, że niektórzy przyjaciele i członkowie rodziny podnoszą nas na duchu i sprawiają, że czujemy się silni, podczas gdy inni nas przygnębiają i nastawiają negatywnie do życia. Na pewno, aby naładować swoje wewnętrzne akumulatory, warto obcować z ludźmi, którzy mają w sobie wiele entuzjazmu i nadziei. Z takich kontaktów rodzi się dobroczynna energia.
-
Zmień swoje intelektualne przyzwyczajenia
Często moi pacjenci alkoholicy skarżą się, że nie potrafią niczego przeczytać uważnie i w związku z tym unikają czytania. Oglądają telewizję, rozwiązują krzyżówki, czytają pisemka, gdzie więcej obrazków niż treści, albo czytają wyłącznie sensacyjną tandetę. Jednym z zadań w terapii jest systematyczne czytanie (codziennie !) chociaż jednej strony trudniejszego tekstu
Przeczytanie czy nauczenie się czegoś zupełnie innego niż to, co się robiło dotychczas, otwiera nową, nieznaną, fascynującą przestrzeń. Warto uzmysłowić sobie fakt, że nauka jest przedsięwzięciem na całe życie i że ludzie najszczęśliwsi i najbardziej żywotni to ci, którzy nieustannie poszerzają swoją wiedzę i swoje zainteresowania, którzy w życiu “płoną, a nie kopcą”.
-
Troszcz się o pokarm ducha
Dość powszechnym zjawiskiem, z którym mamy do czynienia w pracy, w życiu rodzinnym, w życiu jednostek, jest stan “wypalania”. Jest się jak balon, z którego wyszło powietrze, albo jak pusty dzbanek, z którego wylano zawartość. Oznacza to zazwyczaj, że wyparowała, wyciekła energia i że twoja dusza, twoja psychika potrzebuje nowego pokarmu.
Nowa fryzura, nowy ciuch, nowy krem, nowy samochód, nowy kochanek mogą poprawić ten stan na chwilę, ale nigdy w sposób radykalny go nie zmienią. Gdyż wbrew temu, co mówią różne reklamy, że będziesz sobą kupując to czy tamto czy używając tego lub tamtego, można być pełnym tylko wtedy, gdy pełnię odnajdziemy w sobie, a nie w rzeczach. Wtedy doświadczymy więcej spokoju, miłości, harmonii i pogody ducha.
W ostatnich latach wiele czasu spędziłam w komunach terapeutycznych w Europie Zachodniej, gdzie terapia była oparta o duchową wizję człowieka. Pacjentami w tych ośrodkach byli alkoholicy, narkomani, młodociani przestępcy, upośledzeni umysłowo, bądź inni ludzie, którzy z jakichś powodów nie potrafią żyć samodzielnie. My, terapeuci, żyliśmy w całkowitej wspólnocie z naszymi pacjentami mieszkając, jedząc, pracując, uczestnicząc razem w różnych formach życia intelektualnego, artystycznego i religijnego.
W tych ośrodkach życie było terapią, a terapia życiem, praca miała element zabawy, a zabawa – pracy. Codzienność była odświętna (modlitwy, medytacje, palenie świec, gra na instrumentach, śpiew, malowanie, tańczenie, teatr, koncerty), a święta nie były wolne od normalnych, codziennych obowiązków. Doświadczenie, jakie stamtąd wyniosłam, nauczyło mnie, aby stale poszukiwać nowych źródeł aktywności wewnętrznej w kontaktach z Bogiem, przyrodą, sztuką, innymi ludźmi.
-
Poznaj kogoś nowego
Poznaj kogoś nowego, a nawet pokochaj go. Nie namawiam do flirtów ani do romansów, ani do zmiany dotychczasowego partnera. Namawiam do rozmawiania, rozumienia, zdumienia i fascynowania się kimś w sposób bezinteresowny. Może to być osoba tej samej płci, dużo młodsza od ciebie albo dużo starsza, z zupełnie innego kręgu kulturowego, innego środowiska, o innych poglądach. Kontakt z tą osobą może wnieść świeży powiew do twojego życia i nową perspektywę do oglądania własnych problemów. Możesz przy okazji uświadomić sobie także, że poza twoją rodziną i najbliższym kręgiem przyjaciół są ludzie, których możesz pokochać i którzy mogą pokochać ciebie.
-
Odczuwaj wdzięczność
Chociaż przez chwilę każdego dnia odczuwaj wdzięczność za to, co od życia dostajesz. Jeśli się modlisz, naucz się także dziękować za coś, a nie tylko prosić o coś.
- Dbaj o swoje zdrowie fizyczne, odpoczynek, właściwe odżywianie.
Izabella Anna Zaremba
psychoterapeutka
