- mechanizmów działania leków roślinnych na organizmy żywe,
- metabolizmu zawartych w nich substancji czynnych
- dawkowania sporządzonych z nich preparatów
- ewentualnych działań niepożądanych
- interakcji zachodzących pomiędzy lekami syntetycznymi a produktami ziołowymi
Fitoterapia wiąże się również z poszukiwaniem nowych leków roślinnych oraz odkrywaniem nowych zastosowań fitoterapeutycznych znanych już roślin leczniczych.
Zioła pomagają na wiele dolegliwości. Wyciągi z wielu z nich znajduja sie w przyjmowanych przez nas lekach. Warto więc zastanowić się zanim sięgnięmy po tabletkę, czy przypadkiem nie lepiej jest wypić herbatkę ziołową.
Oto najczęściej przez nas stosowane zioła:
Rumianek – herbatka z rumianku działa przeciwbólowo, rozkurczowo, przeciwbakteryjnie, pobudza trawienie. Napar przydatny jest przy dolegliwościach wątroby i niektórych schorzeniach kobiecych.
Mięta – herbatka działa orzeźwiająco, rozluźniająco i dezynfekująco. Wpływa na poprawę pracy żołądka, poprawia również apetyt. Znosi nadmierne skurcze mięśni gładkich przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, usuwa wzdęcia brzucha. Zabija bakterie w przewodzie pokarmowym i drogach żółciowych. Mięta zwiększa ilość wydalanego moczu, ma działanie uspokajające i nieznacznie obniża ciśnienie krwi.
Dziurawiec – jego kwiaty doskonale nadają się do smarowania ran, co przyspiesza ich gojenie. Napary z dziurawca sprawdzają się w stanach rozdrażnienia i bezsenności. Może być korzystny w leczeniu stanów zapalnych w przewodzie pokarmowym, od przełyku zaczynając a na jelicie grubym kończąc, a także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego.
Jest polecany w stanach nadmiernej łamliwości i przepuszczalności naczyń krwionośnych.
Tymianek - medycyna ludowa wykorzystywała tymianek w leczeniu bezsenności, bólów głowy, niedokrwistości i zaburzeniach oddychania. Ekstrakty z tymianku stosowane są do utrzymania higieny jamy ustnej ze względu na silne właściwości antyseptyczne tymolu.
Melisa - jest skutecznym środkiem uspokajającym. Zmniejsza nadmierne napięcie układu nerwowego. Melisa może z powodzeniem wyeliminować przyjmowanie syntetycznych leków uspokajających. Wyciągi melisy regulują pracę przewodu pokarmowego. Zewnętrznie stosowane wyciągi melisy miały znosić bóle stawowe, a także być pomocne w leczeniu czyraków i owrzodzeń.
Lipa - pobudza wydzielanie gruczołów trawiennych, zwiększając wydzielanie soku żołądkowego, żółci, a także produkcję moczu. Poprawia więc trawienie i przyswajanie pokarmów oraz wydalanie toksycznych produktów przemiany materii. Kwiaty lipy są od wieków znanym środkiem napotnym, korzystnym w leczeniu przeziębień, angin, gryp oraz zapaleń oskrzeli i płuc. Związki śluzowe działają łagodnie przeciwzapalnie, ponadto wykazują działanie osłaniające, powlekające i zmiękczające. Zapewnia to efekt łagodzący kaszel i kojący ból gardła.
Babka lancetowata - okłady z liści stosuje się na przyspieszenie gojenia ran. Stosowana wewnętrznie ma działanie bakteriostatyczne, wykrztuśne, przeciwzapalne, moczopędne. Związki zawarte w babce powodują większą odporność na inwazje wirusów (zwiększają ilość interferonu i antygenów wirusowych)
Pokrzywa - pomocna w leczeniu dolegliwości reumatoidalnych, w stanach zapalnych dróg moczowych, profilaktyce i leczeniu piasku nerkowego, rozkurcza naczynia krwionośne, przemianę materii, obniża poziom cukru we krwi. O. Andrzej Klimuszko poleca pokrzywę na ogólne wycieńczenie organizmu oraz anemię.
Skrzyp polny - stosowany w schorzeniach dróg moczowych jako środek moczopędny. Pomocniczo w obrzękach spowodowanych schorzeniami nerek i serca, kamicy moczowej, skazie moczanowej, miażdżycy naczyń i gośćcu. Reguluje przepuszczalność ścian naczyń kwionośnych (hamuje odkładanie się tłuszczu).
Decydując się na ziołową kurację, trzeba zachować ostrożność. Wbrew temu, co sądzi wiele osób, zioła nie są pozbawione działań ubocznych. Niektóre z nich stosowane zbyt długo lub w niewłaściwych dawkach mogą spowodować więcej szkody niż pożytku, np. doprowadzić do uszkodzenia nerek czy wątroby.
www.zdrowie.fit.pl
