Statystyki podają, że w grupie wiekowej do 45 lat pomiędzy 70-95% populacji przebyło co najmniej raz epizod bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Duża grupa pacjentów z bólami odcinka lędźwiowego kręgosłupa bagatelizuje ten problem często z niewiedzy. Tylko u niewielkiej grupy pacjentów, u których objawy kliniczne i obraz badań radiologicznych jest poważny, pierwszym etapem leczenia jest leczenie operacyjne. Najpoważniejszymi objawami skłaniającymi neurochirurga do podjęcia decyzji o pilnej operacji są ubytkowe objawy neurologiczne pod postacią osłabienia funkcji mięśni kończyn dolnych, zaburzenia funkcji zwieraczy, zaburzenia czucia dotyku na kończynach dolnych, jak również bardzo silny zespół bólowy z promieniowaniem do kończyn dolnych.Leczeniem operacyjnym dysków zajmują się najczęściej lekarze neurochirurdzy. Najpopularniejszą, klasyczną metodą leczenia operacyjnego dysku lędźwiowego jest jego usunięcie poprzez tak zwaną fenestrację lub hemilaminektomię. Operacja polega wtedy na tym, że chirurg wykonuje cięcie skóry długości od 1 do około 3 cm pośrodku pleców, nad kręgosłupem, na poziomie chorego dysku. Następnie odsuwa znajdujące się pod skórą mięśnie kręgosłupa, częściowo je przecinając, odsłaniając tylną powierzchnię łuków kręgów. Wycina w nich większe lub mniejsze okno i przez to okno usuwa dysk.
[-------]
Operacja jest obserwowana przez chirurga przy pomocy szkieł powiększających, mikroskopu operacyjnego lub jedynie za pomocą lampki zakładanej na czoło, w zależności od upodobań i przyzwyczajeń operatora. Innymi
metodami usuwania dysków są metody polegające na jego rozpuszczeniu za pomocą wstrzykniętych enzymów (metoda już prawie zarzucona ze względu na małą skuteczność i wysokie ryzyko) lub usuwanie specjalnymi wiertłami wbijanymi przez skórę pod kontrolą rentgenowską.Na uwagę zasługuje jedna z nowszych i bardziej eleganckich metod operacji dysków lędźwiowych, łącząca zalety poszczególnych metod operacyjnych i starająca się z założenia unikać ich wad. Jest to dyskoidektomia endoskopowa, inaczej nazywana dyskoidektomią mikroendoskopową. Polega ona na tym, że zamiast wykonywać cięcie skóry i odwarstwianie z przecinaniem mięśni kręgosłupa po drodze do dysku, lekarz wkłuwa się przez skórę i mięśnie aparatem endoskopowym, który jedynie rozwarstwia mięśnie wzdłuż ich naturalnych włókien. Dzięki tej technice lekarze mogą usuwać dysk w sposób klasyczny, ale mniej uszkadzając tkanki na drodze dojścia do dysku. Z założenia prowadzi to do znacznie szybszego gojenia miejsca operacji, mniejszych dolegliwości związanych z uszkadzaniem mięśni, krótszej blizny na skórze.
www.fit.pl
