Piłki golfowe
Nawet początkujący gracze wiedzą o mnogości kolorów i wzorów na piłkach. Piłki są produkowane we wszystkich niemal kolorach - od standardowej bieli do czerni. Można także spotkać piłki... zielone. Jednak gra czymś takim graniczyła by z masochizmem. Na piłeczkach umieszczają swoje znaki firmowe i reklamy różne firmy i instytucje, ale także sami zawodnicy oznaczają je, na przykład swoim imieniem.
A jak wygląda piłka w świetle oficjalnych przepisów? Otóż nie może ważyć więcej niż 45,93g, a jej średnica nie może być mniejsza niż 42,67 mm. Co ciekawsze warunek ten jest spełniony, gdy piłka przeleci przez otwór o średnicy 42,67mm mniej niż 25 razy na 100 prób. Maksymalna prędkość piłki powinna wynosić 76,2 m na sekundę (274,32 km/h) przy pomiarze z użyciem urządzeń testujących zatwierdzonych przez Royal and Ancient Golf Club of St. Andrews. Co do dystansu na jaki tak wystrzelona piłka może polecieć (wraz z późniejszym toczeniem się po ziemi), to wynosi on 256 metrów.
Osobom, które dopiero wkraczają w świat golfa zazwyczaj wystarcza umiejętność rozróżniania piłek normalnych od tych używanych na driving range'u. Gracze nieco bardziej zaawansowani powinni dobierać je do swoich umiejętności i potrzeb. Aby móc to robić, trzeba wiedzieć o zależnościach pomiędzy budową piłki a jej zachowaniem się w czasie gry.
Zacznijmy od tego, że zdolność piłki do podkręcenia w czasie lotu zależy przede wszystkim od miękkości jej zewnętrznej części (pokrycia). Piłki pokryte miękkim materiałem ulegają podkręcaniu bardziej, ponieważ w momencie uderzenie główka kija styka się z powierzchnią piłki dłużej, niż w przypadku piłki o twardym pokryciu, które powoduje szybsze jej odbicie. Dłuższy kontakt z piłką powoduje większy ruch obrotowy, gdyż kij dłużej ją "popycha". Łatwiej "kręcące" się piłki są w przypadku lepszych graczy, natomiast początkujący mogą mieć problemy z trafianiem nimi na fairwaye po nadaniu im bocznego podkręcenia. Twardość pokrycia zależy od składu chemicznego materiału, z którego jest ono wykonane.
Ruch wirowy zależy też częściowo od rdzenia piłki. Dotyczy to jednak głównie strzałów drewnami i dłuższymi żelazami z powodu większej siły z jaką zostaje ona uderzona. Otóż miękki rdzenie absorbuję część siły uderzenia, która w przypadku rdzeni twardych zostaje przekształcona na zwiększone podkręcenie. Wynika z tego, że największą rotację można uzyskać w przypadku twardych rdzeni i miękkich pokryć, a najmniejsze w przypadku, gdy rdzenie są miękki, a powłoki twarde.
Jeśli chodzi o dystans na jaki piłka może polecieć, to zależy on od twardości rdzenia, to jest od materiału z jakiego został on wykonany, oraz od tego, jak ciasno jądro piłki zostało owinięte gumową "nicią". Im rdzeń twardszy, tym dalej poleci (lub poturla się - w zależności od tego, czy zostanie dobrze uderzona) piłka. Podobno producenci piłek są w stanie wyprodukować egzemplarze mogące pokonywać prawie 300 metrów, jednak w myśl obowiązujących przepisów ich używanie jest zabronione (górna granica (256 metrów). W związku z tym ograniczeniem firmy wytwarzające piłki koncentrują się na cechach takich jak podatność na podkręcenie, czy bardziej "miękkie" odczucie przy uderzeniu. Wiele osób nie grających w golfa i widzących po raz pierwszy ten mały, okrągły przedmiot, w którym ludzie walą kijami kładąc go uprzednio na trawie, czy kołku, zastanawia się w jakim celu wykonano w nim setki małych dołków. Mocno uderzona piłka o idealnie gładkiej powierzchni przeleciałaby ok. 150 metrów, a następnie dość gwałtownie opadła na ziemię. Dzięki wytworzeniu na jej powierzchni wgłębień jej lot wydłuża się o jakieś 100 metrów. Dlaczego? Tutaj też przyda się nieco fizyki. Gdy piłka znajduje się w ruchu wgłębienia chwytają powietrze wokół niej powodując turbulencję, a ponieważ powietrze nad nią przepływa szybciej niż pod nią, piłka wirując wznosi się. Ogólnie rzecz biorąc duże, płytkie wgłębienia zwiększają dystans mają wpływ na zdolność wznoszenia się piłki.
Na szczęście wszystkie te informacje z dziedziny fizyki nie są zbędne aby dobrze grać w golfa. Najważniejsze to dobrać odpowiednią, zarówno do swoich możliwości oraz warunków panujących na oplu. Gracze o niskich handicapach są w stanie wykorzystać dużą rotacją osiągniętą przez zastosowanie miękkich powłok i twardych rdzeni. Dla tych, dla których hooki i slice'y to chleb powszedni korzystniejsze mogą się okazać piłki o mniejszej zdolności do podkręcenia. Co do warunków na polu, to w przypadku silnych, szczególni wyżej wiejących wiejących wiatrów, oraz na polach płaskich niska trajektoria lotu powinna zapewnić lepsze toczenie się piłki po ziemi i dystans. Natomiast kiedy okolice greenów usiane są pułapkami takimi jak bunkry, a same greeny są mocno pochylone, skuteczniejsza okaże się gra piłkami wznoszącymi się wysoko.
Co do wytrzymałości, to miękki pokrycia wydają się być bardziej podatne na zniszczenie. Piłki z powłokami twardszymi z kolei, jako te "łatwiejsze" są częściej używane przez golfistów słabszych, a ci częściej je gubią w lasach lub topią w jeziorach i strumieniach. Sprawia to, że kwestia wytrzymałości traci swoje znaczenie.
Oczywiście im lepszy gracz, tym więcej korzyści przyniesie mu umiejętny dobór piłek. A jeśli ktoś tak czy inaczej gra same lądujące w lesie slice'y, to naprawdę nie ma znaczenia co postawi na tee.
