Zasady gry są proste
Przeciwnicy stoją obok siebie (a nie naprzeciwko siebie, jak w tenisie). Biegają za piłką, która odbija się od ścian. Serwujący musi odbić piłkę o przednią ścianę pomiędzy linią najwyższą a środkową. Ten, który odbiera, może pozwolić piłce odbijać się dowolną liczbę razy od ścian, lecz tylko raz może ona dotknąć podłogi. Dolna część przedniej ściany ograniczona jest blachą. Przy szybkich uderzeniach możemy nie zobaczyć piłki, ale ją na pewno usłyszymy. Blacha ma wysokość 48 cm, uderzenie w nią jest równoznaczne ze stratą. Piłka nie może odbijać się powyżej najwyższej linii na każdej ze ścian dookoła kortu (o ściankę plastikową może), nie może również dotknąć sufitu. Zawodnik nie uderzający piłki musi zrobić wszystko, by nie przeszkodzić przeciwnikowi w uderzeniu. Mecz trwa do dwóch lub trzech wygranych setów. Sety rozgrywane są do dziewięciu punktów lub dwóch punktów przewagi przy wcześniejszym remisie 8:8 (górną granicą jest 10). Punkty mogą być zdobywane jedynie przez serwującego, jak w siatkówce. Przy dużej ilości graczy, w turnieju rozgrywane są dwa sety do 15 punktów.
Wybierz squasha
Pogoń za pracą i pieniędzmi oraz życie w ciągłym stresie doprowadziło nas do tego, iż coraz mniej interesujemy się sportem. Brak czasu powoduje, że coraz większą popularność zyskują dyscypliny, których nauka nie pochłania dużej ilości czasu, a satysfakcja z uprawiania przychodzi bardzo szybko. Wiele osób umawia się na partię squasha w przerwie na lunch. Godzina gry w squasha to dużo lepszy odpoczynek niż siedzenie kolejną godzinę przed komputerem. Takie odprężenie psychiczne i fizyczne daje nam nową porcję energii, z którą łatwiej jest przystąpić do pracy. Squash jest grą, której podstawowe tajniki możemy opanować w krótkim czasie. W salce do squasha mogą spotkać się zawodnicy o różnych umiejętnościach. Nawet jeżeli graczowi doświadczonemu trafi się początkujący partner, satysfakcja z gry jest gwarantowana.
[-------]
Krótka historia
Istnieje kilka nurtów określających pochodzenie squasha. Niektórzy twierdzą, że miejscem jego narodzin były angielskie dziewiętnastowieczne więzienia dla dłużników. Inni sądzą, iż wywodzi się on od gry popularnej przed wiekami na dworach królewskich, nazywanej royal tennis. Najbardziej prawdopodobne będzie jednak doszukiwanie się rodowodu squasha w elitarnych londyńskich szkołach. Podobno całą zabawę zapoczątkowali uczniowie słynnej Harrow School. Odbijali oni piłkę o boczne ściany budynku położonego w okolicach boiska szkolnego. Używali do gry specjalnych miękkich, gąbczastych piłeczek nazywanych squashy. Już na początku ubiegłego stulecia zaczęto budować specjalne korty do squash rackets. Pojawiły się też próby usystematyzowania prawideł gry. Pierwsze stowarzyszenie o nazwie Squash Rackets Association powstało w 1907 roku w Ameryce. Ponieważ przyjęły się tam inne rodzaje piłek i inne rozmiary boiska, niezgodne z angielskimi zasadami squasha, niemożliwe stało się rozgrywanie turniejów międzynarodowych między zawodnikami europejskimi i amerykańskimi. W 1910 roku w RPA powstał pierwszy związek angielskiej wersji squasha, dziewiętnaście lat później zawiązał się Squash Rackets Association, główna organizacja brytyjska. Polski Związek Squasha i Tenisa został zarejestrowany w 1995 roku.
Rozgrzewka
Przed rozpoczęciem każdej gry powinniśmy przeprowadzić rozgrzewkę. Z doświadczenia wiemy, że nie zawsze jest na nią czas i ochota. Jeżeli już znajdziemy chwilę, rozgrzewka powinna być w miarę intensywna, pozwalająca na przygotowanie mięśni do gry. Szczególną uwagę musimy zwrócić na rozgrzanie ramion i nóg. Nieprzygotowane mięśnie ograniczają wykonywane ruchy, mogą być również przyczyną wielu kontuzji. W początkowym etapie gry nie zrażajmy się bólami rąk i nóg (głównie nadgarstków, ramion, dwu- i czterogłowych mięśni uda); mięśnie nie są przyzwyczajone do tego typu obciążeń. Jeżeli zdecydujemy się na uprawianie tej dyscypliny sportu, musimy zwiększyć swoją sprawność fizyczną. Treningi należy uzupełnić o ćwiczenia rozciągające, siłowe oraz wytrzymałościowe. Uprawianie tych ostatnich wskazane jest na dworze, w celu zaczerpnięcia odrobiny świeżego powietrza.
Sprzęt
Rakiety przypominają rakiety tenisowe, lecz są nieco mniejsze, ważą zwykle połowę swoich tenisowych odpowiedników (najlżejsze osiągają wagę 120 gram, a najcięższe nie przekraczają 255). Przy zakupie nie należy sugerować się ceną. Tańsze wykonane są z gorszych materiałów i mogą doprowadzić do różnego rodzaju schorzeń, jak "łokieć tenisisty". Materiał, z którego wykonane są rakiety, musi być bardzo wytrzymały, najczęściej jest to włókno węglowe lub grafit (rakiety wykonane z drewna mogą połamać się podczas uderzeń o ścianę). Ważnym elementem rakiety jest naciąg. Najlepsi gracze preferują naciągi z naturalnego tworzywa - jelita bawolego. Taki naciąg nadaje lepszą rotację piłce, lecz nie jest tak trwały, jak naciąg syntetyczny. Naciąg umocowany jest na główce rakiety, dla początkujących wskazana jest główka większa (nie daje ona przewagi podczas gry na wyższym poziomie, ponieważ najlepsze jest uderzenie środkową częścią główki). Pochłaniacze mają za zadanie pochłanianie drgań powstających podczas uderzenia (związane jest to z efektem rezonansu). Pochłaniacze umieszcza się w dolnej części główki rakiety, wciskając je między struny naciągu. Piłeczki wykonane z gumy, ważą jedną uncję (29 gram), mają średnicę około 4 cm. Piłka w środku jest pusta, na początku prawie się nie odbija i dopiero po rozgrzaniu staje się bardziej sprężysta. Piłki do squasha różnią się szybkością, informują o tym kolorowe punkty na piłce: białe i żółte - wolniejsze, dla początkujących oraz czerwone i niebieskie - szybsze, dla bardziej zaawansowanych. Owijki powinny zapewnić dobry chwyt rakiety. Dzielą się na trzy rodzaje: zamszowe - dobrze wchłaniają wilgoć, lecz szybko się wycierają, skórzane - bardzo trwałe, lecz nieprzyjemne dla spoconych dłoni, gdyż nie wchłaniają wilgoci, syntetyczne - trwałe, ale dające mniejszą pewność uchwytu.Ubiór
Podstawową cechą stroju powinna być wygoda. Spodenki u mężczyzn i spódniczki u kobiet powinny być wykonane z elastycznego materiału, ponieważ gracz podczas gry wykonuje szereg szybkich i dynamicznych ruchów, takich jak doskoki czy wykroki. W grze najczęściej używa się koszulek typu polo ze względu na ich wygodę. Kolor stroju musi być spokojny i najlepiej niekontrastujący z czernią piłeczki. Podczas rozgrzewki wskazane jest używanie dresów.
Zadaniem butów jest stabilizacja stopy i, w miarę możliwości, stawu skokowego. Muszą one zapewniać prawidłową przyczepność do nawierzchni kortu. Najlepsze są buty na cienkiej, płaskiej, kauczukowej podeszwie, umożliwiające sprawne i szybkie poruszanie się po korcie.
[-------]
Turnieje
W Polsce squash jest młodą dyscypliną sportu, która dopiero teraz zaczyna zdobywać swoich zwolenników. Turnieje jeszcze u nas nie istnieją, a jedyną formą rywalizacji "tenisistów w klatkach" są wewnętrzne rozgrywki w poszczególnych klubach. Do najważniejszych turniejów wielkoszlemowych rozgrywanych na świecie możemy zaliczyć: pięć turniejów rozgrywanych w Londynie (British Open), Adelajdzie (Australian Open), Montrealu (Canadian Open). Turnieje European Open odbywają się najczęściej w jednym z angielskich miast. World Open, nieoficjalne mistrzostwa świata rozgrywane są na różnych kontynentach. Współcześni gracze w squasha to przede wszystkim ludzie młodzi, ambitni i dobrze sytuowani. Na świecie squasha uprawia ponad 15 milionów osób w ponad 100 krajach. Wynajęcie salki w Polsce na pół godziny kosztuje około 40 PLN. Na Zachodzie te ceny wyglądają nieco inaczej w porównaniu z zarobkami, również dostępność do sal jest dużo większa. Boisko do squasha to zamknięte ze wszystkich stron pomieszczenie o długości niemal 10 metrów (975 cm), szerokości ponad 6 (640 cm) i minimalnej wysokości równej 4,5 metra. Ponieważ kort otoczony był wysokimi ścianami, przez długie lata liczba widzów nie była duża, w 1982 roku zainstalowano po raz pierwszy cztery ściany z przezroczystego tworzywa, wtedy też rozpoczęła się moda na ten sport. Obecnie mistrzostwa mogą być obserwowane przez kilka tysięcy widzów na żywo, a nie tylko za pośrednictwem kamer.
Słowniczek
- Blacha - część kortu na wysokości 48 cm od podłogi na ścianie frontowej. Piłka uderzająca w blachę jest piłką autową.
- Boust - defensywne uderzenie pod kątem o ściany boczne lub wykonane od ściany tylnej.
- Float - wysokie zagranie w tył kortu ze średnią siłą.
- Let - powtórzenie wymiany piłek w wyniku zaistniałego niefortunnego zderzenia na korcie.
- Lob - delikatne zagranie piłki ponad głową przeciwnika w tył kortu.
- Slajs - rotacja nadawana piłce przez "podcięcie" otwartą główką rakiety.
- Stroke - punkt dla zawodnika, który nie miał dostępu do piłki, ale był gotowy do uderzenia.
W oczach mistrza
Pawel Szostek - trener i jeden z czołowych graczy w squasha. O tym, że wybrałem squasha zadecydowała chęć sprawdzenia hipotezy, że sporty rakietkowe mają wspólny mianownik. Wcześniej trenowałem zawodowo badmintona, dzisiaj oprócz squasha gram w tenisa ziemnego i stołowego. Polecam squasha, bo daje możliwość dobrego wyżycia się i odreagowania codziennych problemów. W klatce można zostawić stres z całego tygodnia. Wybierając squasha trzeba liczyć się ze zwiększonymi obciążeniami na stawy skokowe i kolanowe. Squash to sport dla wszystkich, bez względu na warunki fizyczne i płeć. Jest to gra dla ludzi z charakterem.
