Historia
Dowody na stosowanie praktyk leczniczych, wskazujących na współczesną akupunkturę, pochodzą z obszaru Chin i Mongolii sprzed około 4000-10000 lat p.n.e., czyli Neolitu. W wykopaliskach znaleziono datowane na ten okres gładzone, kamienne narzędzia wielorakiego użytku stosowane w leczeniu (w dziełach sprzed 2000 lat nazywane były kamieniami bian).
Akupunktura ma ścisły związek z rybołówstwem, gdyż początkowo leczono nakłuwaniem kamiennymi igłami wykorzystywanymi w przetwórstwie rybnym, metoda ta rozwinęła się na wschodnim wybrzeżu Chin.
Około 3000 lat temu, za czasów panowania cesarza Huang Ti, znano już sposób leczenia, polegający na stosowaniu ucisku i płytkich nakłuć. Pojawiły się w użyciu igły wykonane z brązu.
W VII w akupunktura stała się dyscypliną naukową i była nauczana. W dalszych latach wydano liczne podręczniki do jej nauki, utworzono wydziały medyczne i farmaceutyczne. Na początku XI wieku do egzaminu praktycznego zastosowano po raz pierwszy figury z brązu wielkości dorosłego człowieka z naniesionymi na powierzchnio odwzorowaniami meridianów i punktami.
W XIX wieku medycyna tradycyjna była marginalizowana a wręcz tępiona ze względu na rozpowszechnienie i rolę medycyny zachodu. Medycyna naturalna przez kilkadziesiąt lat oczekiwała na swój rozkwit w podziemiu, Dopiero w 1944 r za sprawą dekretu wydanego przez Mao Zedonga, który zrównywał w prawach medycynę zachodnią i tradycyjną medycynę chińską, obydwie były wykładane w tamtejszych akademiach. Także pacjenci mogli wybierać metodę swojego leczenia
[-------]
Współczesne badania nad rolą akupunktury w medycynie
Początki badań nad współczesnymi mechanizmami działania akupunktury ściśle związane są z rozwojem współczesnej neurofizjologii. Bardzo ważne okazało się odkrycie pól skórnych Haeda, badań nad receptorami bólu, neuroprzekaźnikami i neurohormonami.
Akupunktura działa poprzez centralny i autonomiczny układ nerwowy. Nakłuwanie igłami powłok ciała doprowadza do pobudzenia receptorów skóry, mięśni, na drodze odruchowej wpływa regulująco na czynności narządów ciała. Bodźce drażniące powodują powstanie w zakończeniach nerwowych, w obrębie punktów biologicznie czynnych impulsów, które płyną poprzez nerwy dośrodkowe do rdzenia kręgowego i do mózgu. W skrócie: stamtąd nerwami odśrodkowymi, głównie włóknami współczulnymi lub przywspółczulnymi, biegną do narządów wewnętrznych, usprawniając ich zakłóconą czynność lub, korygując dysfunkcje.
Akupunktura działa i daje efekty lecznicze, których dokładne zbadanie wymaga jeszcze wiele czasu. Na pewno sprawdza się w terapii przeciwbólowej. W każdym przypadku o zastosowaniu akupunktury decyduje lekarz po indywidualnym zbadaniu pacjenta. Akupunkturę można stosować tylko po dokładnej diagnostyce pacjenta i wyeliminowaniu przeciwwskazań. Prócz akupunktury zalecane jest także leczenie dodatkowe. Akupunktura nie może całkowicie zastąpić innych metod leczenia a powinna być ich uzupełnienie.
Dla kogo akupunktura?
Na pewno zalecana jest osobom z przewlekłymi dolegliwościami nerwowymi, kostonostawowymi itp. Akupunktura pomaga w zwalczaniu: rwy kulszowej, zapalenia nerwu trójdzielnego, migreny. Z powodzeniem stosuje się ją do leczenia nerwic, depresji, chorób narządów ruchu. Jest niezastąpiona przy leczeniu; bólów kręgosłupa oraz mięśni, zespołu bolesnego barku, chorób reumatycznych, zwyrodnienia stawów, stanów pourazowych chorób wewnętrznych (stany zapalne układu oddechowego, zespól jelita drażliwego, choroby układu pokarmowego i inne), uczulenia, alergiczny nieżyty nosa.
www.fit.pl
Akupunktura metoda na zdrowie!
Przynosi ulgę, przywraca i podtrzymuje zdrowie dzięki wkłuwaniu igieł w ściśle określone miejsca na ciele ludzkim. Siła życiowa bądź energia organizmu, zajmuje centralne miejsce w teorii akupunktury - jest podstawą tradycyjnej medycyny chińskiej