Codziennie jedzenie miodu zaleca się każdemu. Poza tym, że miód dostarcza energię, działa też jak lek np. pomaga w odtruciu organizmu. W dodatku miód jest dużo zdrowszy od cukru (100 g zawiera 320 kcal i 80 g węglowodanów; cukier – 400 kcal i 100 g węglowodanów). Glukoza i fruktoza z miodu wchłania się szybko z górnego odcinka przewodu pokarmowego, i w przeciwieństwie do cukru, nie muszą być uruchamiane enzymy rozkładające sacharozę. Możemy więc z powodzeniem 1 łyżeczką miodu zastąpić 2 łyżeczki cukru.
Serce jak dzwon
Działanie miodu na serce i układ krążenia znane jest od dawna. Miód jest łatwo przyswajalny przez mięsień sercowy. Występująca w nim acetylocholina wzmacnia siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego. To przyczynia się do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, a także rozszerzenia naczyń wieńcowych. Dzięki temu miód zahamowuje proces miażdżycowy.
Zdrowe zęby
W przeziębieniach miód może być stosowany samodzielnie. Jedząc go systematycznie stopniowo zacznie ustępować kaszel, chrypka, ból gardła, dreszcze oraz podwyższona temperatura ciała. Dzięki właściwościom wzmacniającym odporność, po miód powinni sięgać też alergicy i osoby z próchnicą. Stwierdzono, że wzrost paciorkowców Streptococcus mutans, będących główną przyczyną próchnicy, hamowany jest przez nadtlenek wodoru obecny w miodzie.
Na mocny sen
Jedzenie miodu zmniejsza napięcie układu nerwowego, skutecznie radzi sobie z wyczerpaniem psychicznym, apatią i bezsennością. Przyczynia się też do samoistnego zwalczania bólu głowy, zwłaszcza pochodzenia migrenowego. Już 1-2 łyżki miodu 3 razy dziennie przynosi poprawę.
Odżywcza kuracja
Miód to także niezastąpiony kosmetyk. Dzięki niemu skóra staje się miększa i zachowuje wilgoć. Wiedzą o tym Kreolki z Ameryki Środkowej, które nacierają swoje ciało płynem z dodatkiem miodu. Dobrze robi również włosom. Można samemu przygotować w domu odżywczą kurację. Na rozdwojone końce pomoże wcieranie mieszanki składającej się z łyżki miodu, łyżki octu oraz 2 łyżek olejku migdałowego lub z jojoby. Nieźle radzi sobie też z przesuszoną, szorstką skórą np. na łokciach. Wygładzi ją i uelastyczni 20-minutowy okład z łyżki miodu, 3 łyżek jogurtu, jednego żółtka oraz pół łyżeczki octu winnego z jabłek.
Gdzie kupić
Domowym sposobem trudno sprawdzić czy miód jest podrobiony np. wymieszny z mąką. Nie można tego poznać ani po smaku, ani po kolorze, bo miody mają całą paletę odcieni barw i smaków. Dlatego najlepiej kupić go od znajomego pszczelarza lub w fabrycznym opakowaniu, które gwarantuje jego pochodzenie. Aby miód nie stracił na wartości odżywczej, powinno się go przechowywać w temperaturze 6-10°C, w szczelnych naczyniach, w pomieszczeniu bez dostępu światła. Zwłaszcza, że miody przechowywane w temperaturze pokojowej tracą po 6 miesiącach połowę swojej aktywności antybiotycznej, a po 1,5 roku zanika ona prawie całkowicie.
Również ogrzewanie miodu w temperaturze wyższej od 60o C powoduje całkowite zniszczenie zawartych w nim substancji antybiotycznych.
[-------]
Paleta miodów
MIODY JASNE
Miód akacjowy jest koloru białego lub kremowego. Ma smak słodki, mdły. Pomaga przy problemach z układem trawiennym tj. zgaga, za sprawą olejków eterycznych, flakonów i śluzów. Długo nie krystalizuje.
Miód rzepakowy barwy białej do jasnożółtej, ma zapach kwiatów rzepaku, jest słodko-gorzki. Zawiera olejki eteryczne, goryczki, witaminy i aminokwasy. Łatwo przyswajalny przez wątrobę; posiada duże właściwości detoksykacyjne. Najlepszy na choroby serca.
Miód lipowy koloru herbacianego, pachnie kwiatami lipy. W smaku gorzkawy. Zawiera olejki eteryczne, saponiny, kwas askrobinowy i składniki o działaniu napotnym, przeciwgorączkowym, wykrztuśnym i uspakajającym. Posiada dużą aktywność antybiotyczną.
Miód koniczynowy z koniczyny białej, ma słomkową barwę i jest słodki. Z czerwonej koniczyny jest koloru łososiowego, lekko kwaśny. W miodzie tym jest dużo glikozydów, alkaloidów, kurmaryny, witamin i barwników. Działa uspakajająco, stosowany jest w wyczerpaniu nerwowym i anemii.
Miód malinowy jest koloru złocistomalinowego o zapachu malin i kwaśnym smaku. Zawiera dużo kwasów organicznych, dużo pektyn, witamin oraz mikroelementów. Wykazuje działanie napotne, przeciwgorączkowe i antyseptyczne. Podawany jest również w niedokrwistości i miażdżycy.
MIODY CIEMNE
Miód wielokwiatowy jest zbierany z różnych ziół i roślin uprawnych. Najczęściej koloru jasnobrązowego, o zapachu zależnym od zebranego nektaru. Stosowany przeciw anemii i przeciwalergiczny.
Miód gryczany koloru bursztynowego lub brązowego, o silnym zapachu kwiatów gryki i ostrym. Zawiera dużo magnezu i witamin. Stosowany w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci, a także po złamaniach.
Miód wrzosowy jest barwy brunatnej, pachnie kwiatami wrzosu i jest gorzki w smaku. Zawiera arbustynę, dużo soli mineralnych, kwasy organiczne i garbniki. Jest dobry na zapalenia dróg moczowych, kamicę nerkową oraz zapalenie jelit.
MIODY SPADZIOWE
Miód ze spadzi drzew iglastych jest szarozielony, o zapachu korzennym, i delikatnym, smaku. W tym miodzie występuje cukier spadziowy – melicytoza, oraz dużo dekstryn, związków azotowych i mikroelementów. Działa przeciwzapalnie, wykrztuśnie i antyseptycznie. Stosuje się go przy obniżonej odporności organizmu, schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego. Przeciwdziała promieniowaniu jonizującemu.
Miód mieszany spadziowo – nektarowy jest brunatnozielony, z reguły korzennego zapachu; mało słodki. Ma dużą aktywność antybiotyczną.
Miód ze spadzi drzew liściastych, głównie lipy, klonu jawora posiada słaby zapach korzenny i jest cierpki. Ma właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące.
Honorata Zapaśnik
