Od wielu lat w Niemczech prowadzone są badania. Czy rzeczywiście tlenoterapia daję efekty? Dowiedziono, że osoby regularnie poddające się tlenoterapii żyją o 10 lat dłużej niż te, które nie mają do niej dostępu.
Wiek tlenowy współczesnego człowieka bardzo rzadko więc odpowiada jego rzeczywistemu wiekowi. Inne badania, których wyniki są zatrważające, pokazują, że przeciętny 25-letni mieszkaniec miasta ma w tkankach tyle tlenu, ile przewiduje norma fizjologiczna dla pięćdziesięciolatka.
Oczywiście powodem takiego stanu rzeczy jest degradacja środowiska naturalnego, który spowodowała rewolucja przemysłowa. Skażeniom nie oparły się nawet lody Antarktydy, nie mówiąc o lasach, które są płucami Ziemi. Nasze ciała zatruwane są przemysłowymi toksynami, a umysły szumem informacyjnym. Niedobór tlenu sprzyja procesom starzenia, czyniąc nas podatnymi na wszelkiego rodzaju choroby.Poziom tlenu w organizmie zmienia się wraz z wiekiem, gdyż zmniejsza się sprawność płuc i serca. Dochodzi do tego tym szybciej, im organizm bardziej wystawiony jest na różnorakie obciążenia bez odpowiednich zabezpieczeń. Stres, szkodliwe czynniki środowiskowe, nadwaga i brak ruchu prowadzą do obniżenia zawartości tlenu we krwi. Deficyt tlenowy powoduje więc obniżenie sprawności, spadek koncentracji, przemęczenie fizyczne i psychiczne.
Terapia tlenowa
Tlenoterapia to inaczej leczenie tlenem. Metoda terapeutyczna polegająca na wykorzystywaniu tlenu w leczeniu poprzez zwiększenie stężenia tlenu w powietrzu wdechowym.
Jednym z głównych celów terapii tlenowej jest stałe zwiększanie prężności tlenu we krwi tętniczej z równoczesną jej normalizacją, ewentualnie podwyższanie koncentracji tlenu we krwi. Inne cele to: zwiększenie różnicy ciśnień tlenu w tętnicach i żyłach oraz obniżenie podwyższonego poziomu prężności dwutlenku węgla do normalnego poziomu.
[-------]
Wskazaniami do zastosowania tlenoterapii jest zatrucie tlenkiem węgla, asfiksja, nagłe zatrzymanie krążenia czy obrzęk płuc. Tlenoterapię stanów ostrych prowadzi się zwykle na oddziałach szpitalnych, niekiedy w połączeniu z intubacją dróg oddechowych. W leczeniu schorzeń charakteryzujących się przewlekłą, postępującą hipoksją (niewydolność oddechowa) często stosuje się tlenoterapię domową.
Do niedawna jeszcze terapię tlenową stosowano w systemie wielu wysokociśnieniowych butli. Dzisiaj zdobyły sobie uznanie ruchome tlenowe koncentratory, regeneratory i separatory, które są tańsze, mniej awaryjne i wygodniejsze w obsłudze. W tych urządzeniach powietrze z otoczenia jest przepuszczane przez specjalny molekularny filtr, który absorbuje i wyrzuca azot oraz dwutlenek węgla.
Bar tlenowy – to brzmi zaskakująco
Cóż to takiego? Miejsce gdzie doskonale można dotlenić organizm. Idea tego typu „restauracji” powstała w Japonii i szybko zrobiła furorę w USA i Europie Zachodniej. Dotarła także do Polski.
Zacznijmy od tego, że celem takich relaksatorni jest przywracanie ludziom zachwianej równowagi psychofizycznej przy zastosowaniu elementów tlenoterapii, muzykoterapii, aromaterapii oraz technik relaksacyjnych i stymulacyjnych. Badany jest więc tam wiek tlenowy, oferowane są sesje tlenowe i jednocześnie podawane są koktajle witaminowe z dodatkiem minerałów. Wszystko to odbywa się zwykle w komfortowych warunkach, wśród bujnej zieleni, śpiewu ptaków i zapachu olejków.
Usługa proponowana przez bary tlenowe polega głównie na tym, że człowiek oddycha w namiocie lub kapsule, powietrzem, w którym tlen stanowi około 80-90% ( normalnie w powietrzu jest go tylko ok. 20%). Jest to tlen zagęszczony, o dużej koncentracji.
Korzystają z tego osoby chore, którym lekarz zalecił terapię tlenową, ale także ludzie żyjący na wysokich obrotach, przede wszystkim pracujący umysłowo. Biznesmeni, studenci, naukowcy, urzędnicy...
Najwyższej jakości tlen medyczny podawany jest do nosa przez cienkie plastikowe rurki zwane kaniulami.
Tlen poprawia pamięć, wspomaga procesy uczenia się, pomaga długo zachować sprawność fizyczną i psychiczną. Nic dziwnego, że bywalcami takich barów są sportowcy, a i artyści z rockową „babcią”– Tiną Turner na czele.
