Metodyka zabiegu kriostymulacji miejscowej
Kriostymulacja miejscowa polega na schłodzeniu określonych części ciała pacjenta parami ciekłego azotu o temperaturze ok. –150 0C.
- czas wykonania od 40 sekund do kilku minut
- powierzchnia i miejsce (np. staw skroniowo-żuchwowy, staw kolanowy, staw biodrowy, stawy
międzypaliczkowe)
- przygotowanie pacjenta do kinezyterapii
- przeciwbólowo
- przeciwobrzękowo
- 5-7 miejsc jednorazowo
- optymalnie dwa razy dziennie
- odstępy między zabiegiem 4 godziny
- przerywamy zabieg gdy wystąpi zblednięcie skóry, zasinienie, objaw „pomarańczowej skórki”, subiektywny odbiór pacjenta (wrażliwość na niską temperaturę)
Obniżenie temperatury pola zabiegowego metodą kriostymulacji uzyskujemy za pomocą różnego rodzajów aparatów (rodzaj kriogentu, szybkość strumienia ciśnienie pary uzyskanej z kriocieczy, moc grzałki, długość przewodu kriogenicznego aparat – krioaplikator, poziom kriogentu w dewarze). Większy przekrój końcówki krioaplikatora, większy obszar chłodzonego ciała – wolniejszy strumień par kriogenu – wolniejsze chłodzenie. Osiągamy to samo oddalając krioaplikator od ciała. Przekrój końcówki krioaplikatora mniejszy – mniejszy obszar chłodzenia, ale intensywniejszy. Podobny efekt – zbliżając krioaplikator do ciała. Fizjoterapeuta dawkuje intensywność oziębienia tkanki: regulatorem mocy grzałki, odległością, szybkością przesuwu krioaplikatora.
Wykonanie zabiegu
1)Wywiad
2)Skóra czysta, sucha
3)Pacjent przyjmuje odpowiednią pozycję do zabiegu stojąc, siedząc lub leżąc
4)Moc grzałki na pozycję maksymalną
5)Po uzyskaniu pełnej mocy przystąpić do zabiegu
6)Dysza krioaplikatora skierowana na pole zabiegowe
7) Odległość i szybkość przesuwu krioaplikatora regulujemy w ścisłej współpracy z pacjentem
8) „omiatanie” chłodzonej okolicy ciała strumieniem pary ciekłego azotu z odległości około 20 cm (kriopan Wrocław, aparaty ciśnieniowe), 1-3 cm od pola zabiegowego prowadzimy krioaplikator powolnym ruchem (aparaty bezciśnieniowe), gdy pojawi się ból lub pieczenie – zwiększenie odległości, przyspieszenie prędkości przesuwu krioaplikatora
[-------]
Krioterapia ogólnoustrojowa
Wykorzystuje w procesie leczenia temperatury kriogeniczne - niższe od -100°C. Istotą terapii jest wykorzystanie fizjologicznych reakcji ustroju na zimno.
Dotychczasowe doświadczenia w stosowaniu ogólnoustrojowej krioterapii pozwoliły na ustalenie następujących przeciwwskazań bezwzględnych do leczenia tą metodą:
- nietolerancja zimna;
- choroba nowotworowa;
- choroby ośrodkowego układu nerwowego, padaczka;
- neuropatie układu współczulnego;
- niedoczynność tarczycy;
- miejscowe zaburzenia ukrwienia;
- zaawansowana choroba Reynauda;
- znaczna niedokrwistość;
- działanie leków, zwłaszcza neuroleptyków i alkoholu;
- rozległe rany, odleżyny i owrzodzenia skóry;
- wyniszczenie organizmu i wychłodzenie;
- klaustrofobia.
Natomiast przeciwwskazania względne to:
- wiek powyżej 65 lat;
- wady aparatu zastawkowego serca w postaci zwężenia zastawek półksiężycowatych aorty, zwężenie zastawki dwudzielnej, schorzenia mięśnia serca lub aparatu zastawkowego serca w okresie niewydolności krążenia, dusznica bolesna, wysiłkowa i dusznica bolesna spontaniczna, zaburzenia rytmu serca o częstości powyżej od 100/min;
- przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych;
- nadmierna labilność emocjonalna wyrażająca się między innymi potliwością skóry
Zastosowanie krioterapii w odnowie biologicznej sportowców
Wśród osób uprawiających sport często spotykamy się z różnorodnymi urazami i obrażeniami narządów ruchu, jak przeciążenia kości, stawów, mięśni i więzadeł. Większość z nich daje objawy typowe dla stanu zapalnego, czyli ból i obrzęk. Zabiegi w komorze kriogenicznej, to uznana i ceniona metoda wykorzystywana w leczeniu szeregu jednostek chorobowych. W medycynie sportowej, od lat wykorzystywano krioterapię miejscową do ograniczenia lub eliminacji urazów ostrych i przewlekłych powstających na skutek przeciążeń.
Wskazania do stosowania krioterapii miejscowej i ogólnej w medycynie sportowej:
-- urazy kości i stawów: skręcenia, stłuczenia, zwichnięcia, złamania, złamanie zmiażdżeniowe, jałowe zapalenia okostnej, obrażenia torebkowo-więzadłowe.
-- urazy mięśni: uszkodzenia trakcyjne (naciągnięcia, pęknięcia włókien), bolesne napięcia lub skurcz;
-- urazy ścięgien: skręcenia, naciągnięcia, tendinozy, tendinopatie jałowe zapalenie ścięgien i przyczepów (np. mięśnia podkolanowego, ścięgno Achillesa, łokieć tenisisty, łokieć golfisty, zespół bolesnego barku);
-- urazy powięzi – zespół przedziału powięziowego;
-- zespoły przeciążeniowe: rzepkowo-udowy, zespół mięśni tylnej grupy uda, zespół mięśni lędźwiowych (plecy ciężarowca), zespół ścięgna podeszwowego;
-- przewlekłe obrażenia sportowe: zespół ostrogi piętowej, zapalenie śródstopia, zmęczeniowe złamania kości śródstopia
[-------]
Należy zauważyć, że zastosowanie ogólnoustrojowe temperatur kriogenicznych wywołuje zmiany w organizmie, które umożliwiają szybką i efektywną regenerację organizmu po treningu – metoda może być, zatem wykorzystywana do odnowy biologicznej. Co więcej, efekt poprawy nastroju znacznie wspomaga odnowę biologiczną. W literaturze fachowej można znaleźć opracowania dotyczące oddziaływania temperatur kriogenicznych na koszt fizjologiczny wysiłku i zdolność wysiłkową. Zastosowano krioterapię ogólnoustrojową u sportowców różnych dyscyplin, m. in. lekkoatletów, zawodników sportów walki i kajakarzy. Stosowano przedziały temperatur od -110°C do -160°C, a czas przebywania w komorze właściwej wynosił od 2 do 3 minut. Ilość zabiegów w serii wynosiła od 10 do 30.
W 1978 r. w Japonii powstała pierwsza w świecie wolnostojąca komora niskotemperaturowa, którą wykorzystywano przede wszystkim do leczenia chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów, stosując temperatury poniżej -170°C.
Koncepcja krioterapii ogólnoustrojowej została wykorzystana w Niemczech, gdzie zbudowano drugą kriokomorę, składa się ona z trzech pomieszczeń - dwóch przedsionków i komory właściwej. W przedsionkach panuje odpowiednio -10°C i -60°C. Pacjenci przebywają w nich przez kilkanaście sekund zanim wejdą do komory właściwej o wymiarach 2x2m, gdzie zabiegi mogą odbywać się w zakresie temperatur od -100°C do -130°C..
Doświadczenia z zakresu konstrukcji wieloosobowych komór kriogenicznych pozwoliły ich twórcom na realizację nowych projektów na przykład jednoosobową komorę (temperatura wewnątrz sięga -160°C).
Istotą oddziaływania krioterapii na organizm jest wykorzystanie fizjologicznych reakcji ustroju na zimno po bodźcowym, krótkotrwałym (od 2 do 3 minut) działaniu temperatur na powierzchnię skóry w celu wspomagania leczenia podstawowego i ułatwienia leczenia ruchem.
W trakcie zabiegu w komorze niskotemperaturowej, czynnikiem schładzającym cały organizm jest zimne powietrze.
www.fit.pl
