Dane opublikowane kilka lat temu przez Najwyższą Izbę Kontroli są alarmujące – co trzeci polski uczeń szkoły średniej nie uczęszcza na lekcje wychowania fizycznego! Niechęć do wysiłku i notoryczne unikanie aktywności fizycznej to prosta droga do otyłości i poważnych problemów zdrowotnych w przyszłości. Jak temu zapobiec?
Przykład idzie z góry
Ogromną rolę odgrywają tu nie tylko nauczyciele WF-u czy infrastruktura sportowa, jaką dysponuje szkoła, ale przede wszystkim rodzice i wzorce zachowań, które dziecko wynosi z domu. Jeśli Ty jesteś osobą aktywną – regularnie biegasz, pływasz, jeździsz na rowerze a wolny czas starasz się organizować tak aby dominowała aktywność fizyczna – to również dla Twojego dziecka sport stanie się czymś naturalnym, wpisanym w codzienne funkcjonowanie.
Kiedy zacząć i jaką dyscyplinę wybrać?
Dzieci uwielbiają ruch – ich chęć zdobywania przestrzeni, nieustannego poruszania się, skakania, biegania, wspinania, turlania jest dla nas – dorosłych imponująca. Nie ograniczajmy im tej naturalnej potrzeby – chwalmy i zachęcajmy do aktywności. Zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) mówią, że w okresie rozwojowym dla prawidłowego rozwoju psychoruchowego dziecko powinno spędzać siedem godzin tygodniowo na aktywnościach sportowych.
Basen wskazany jest już dla sześciomiesięcznych niemowląt. Kiedy dziecko pewnie chodzi i biega zachęcajmy je do ruchu bawiąc się w berka. Trójkołowa hulajnoga odpowiednia jest już dla dwulatka, a przygodę z rowerem – tym biegowym, bez pedałów – może rozpocząć trzyletnie dziecko.
– Na wybór konkretnej dyscypliny przyjdzie jeszcze czas. Do szóstego roku życia dziecko powinno uczestniczyć w zajęciach ogólnorozwojowych, wykorzystujących takie elementy jak: podskoki, przysiady, skłony, bieganie, czołganie. Ich celem jest kształtowanie cech motorycznych: szybkości, zwinności, gibkości, skoczności, siły i wytrzymałości – komentuje ortopeda Łukasz Luboiński, ordynator kliniki Carolina Medical Center. – Bardzo ważna jest różnorodność – im później dziecko zacznie specjalizować się w jednej aktywności, tym lepszą będzie miało ogólną sprawność – dodaje. Jak pokazują badania amerykańskich naukowców1, wczesna specjalizacja w sporcie sprzyja skłonnościom do kontuzji – osoby, które w zbyt młodym wieku poświęciły się jednej konkretnej dyscyplinie sportu, dużo częściej ulegają urazom przeciążeniowym.
Uwaga na sporty jednostronne! Jeśli hulajnoga to trójkołowa, która umożliwia jazdę na obu nogach. Jeśli tenis, badminton, ping-pong, rzut oszczepem czy pchnięcie kulą, to z poważniejszym trenowaniem wstrzymajmy się do ukończenia przez dziecko dwunastego roku życia. – Wcześniej bowiem asymetryczny rozwój mięśni może zaburzyć prawidłowy wzrost i rozwój szkieletu – zaznacza doktor Luboiński.
Sport a wady postawy u dzieci
Sport nie tylko kształtuje charakter i podnosi odporność. Jest zbawienny jeśli chodzi o rozwój układu mięśniowo-kostnego, szczególnie w kontekście zapobiegania powstawaniu wad postawy lub ich pogłębianiu się. – Organizm człowieka to system naczyń połączonych – dysfunkcja jednego organu z czasem może spowodować wystąpienie poważnych patologii w innych. Płaskostopie może wywołać dolegliwości bólowe nie tylko stóp, ale też łydek i kręgosłupa. Dlatego tak ważne jest holistyczne wspomaganie rozwoju narządu ruchu u dzieci. Sport jest tu nieoceniony – wyjaśnia Katarzyna Goździak-Sobieraj, fizjoterapeutka z Carolina Medical Center, specjalizująca się w rehabilitacji dzieci.
Jakie aktywności wskazane są dla dzieci z konkretnymi wadami postawy?
