Seniorzy rzadko okazują uczucie osamotnienia i wycofania, ale wraz z upływających czasem, postępowaniem chorób i problemami psychofizycznymi, rodzina najczęściej staje gdzieś na marginesie świata dziadków, którzy coraz bardziej odczuwają dyskomfort.Niepotrzebni, czasem niesamodzielni czują się utrudzeniem, zbędnym balastem dla domowników, zwłaszcza dla dzieci w sile wieku i wnuków , które potrzebują aktywnych i sprawnych dziadków.
Wielokrotnie sami seniorzy ugruntowują w sobie poczucie nieprzydatności ze względu na brak zainteresowania ich potrzebami w rodzinie. W wielu przypadkach są skazani na domy spokojnej starości albo domy opieki, gdyż dla dobra staruszka i wygody rodziny, taka sytuacja jest zdecydowanie bardziej korzystna.
Czy tak musi być? Na szczęście nie wszystkie rodziny traktują seniorów w sposób przedmiotowy. Nie tylko mobilizują, pomagają odnaleźć się w sytuacji choroby, ale także otaczają troskliwą opieką i dbają o zdrowie psychofizyczne dziadków.
W pewnym wieku kontakty ze znajomymi zamierają, kurczy się grono przyjaciół. Niektórzy seniorzy przechodzą ten etap bezboleśnie, wielu brakuje kontaktów z rówieśnikami. W Polsce istnieje już sporo placówek, kótre organizują spotkania seniorów i wypełniają te lukę w przestrzeni socjalnej.
[-------]
Prócz tego typu pomocy socjalnej doskonałym pomysłem na aktywizację seniorów są Uniwersytety III Wieku, których obecnie w Polsce jest już ponad 100. To dobra wiadomość dla starszych, którym nauka i zdobywanie nowych umiejętności nie sprawia kłopotu oraz dla wszystkich seniorów, którzy chcą nadal być czynnymi intelektualnie członkami społeczeństwa.Starania ośrodków akademickich o starszych studentów opłacają się. W Polsce od 10 do 25 tysiące osób korzysta z tej formy edukacji. Nie tylko same rodziny motywują seniorów do nauki, coraz częściej oni sami chcą się jeszcze kształcić i zdobywać wiedzę z zakresu języków, obsługi sprzętów oraz znajomości zagadnień psychologii, a dzięki zajęciom, spotykać rówieśników.
By wyjść naprzeciw samotności seniorów, powstał także nowy sposób pomocy socjalnej dla rodzin, któte nie mogą dostatecznie poświęcić czasu seniorom. Obecnie istnieje już sieć placówek tzw. dziennego pobytu, jednakże nie jest to, jak mogłoby się wydawać, przechowalnia dla starców. Placówki te zajmują się opieką oraz kreatywnym organizowaniem czasu, podczas nieobecności członków rodziny.
Nadal jednak osamotnienie I niezaradność wielu seniorów jest problem i motywuje władze lokalne do zmiany tej sytuacji społecznej. Osoby starsze, które nie wstydzą się swojej sytuacji, często szukają pomocy w takich ośrodkach lub nawiązują relacje w grupach parafialnych, działających przy kościołach oraz grupach charytatywnych, w których prócz samopomocy mogą także w miarę swoich sił pomagać innym seniorom.
Najtrudniej przedstawia się jednak sytuacja seniorów, którzy nie ujawniają swojego odrzucenia i separacji społecznej. Dlatego apel instytucji społecznych do rodzin jest ogromny. Chęć opieki i pomocy ze strony placówek społecznych jest szansą dla seniorów, którym brakuje ciepła rodzinnego i zaangażowania najbliższych w sprawy schorowanego dziadka lub babci.
www.fit.pl
