Amyloidozę wywołują odkładające się, głównie w śledzionie, wątrobie i nerkach, nieaktywne białka amyloidu. Bywa jednak, że białka znajdują ujście w sercu, języku i mózgu, układzie nerwowym, pokarmowym skórze, mięśniach, kościach oraz stawach. Za główną przyczynę występowania choroby uznaję się nadprodukcję białka amyloidu w stosunku do działania przeciwciał, które wytworzone przez szpik kostny, odkładają się w organizmie powodując różne dysfunkcje poszczególnych organów.Wśród wielu objawów i dysfunkcji w zależności od zaatakowanego organu występują:
- zaburzenia rytmu serca, niewydolność serca
- powiększenie śledziony, wątroby, języka
- choroba Alzheimera w wyniku odkładania białek w mózgu
- białkomocz – gdy amyloid zgromadzi się w nerkach – powoduje niewydolność nerek
Ze względu na oddziaływanie białka na poszczególne organy można wyróżnić:
1. Amyloidozę pierwotną – to odmiana choroby, która atakuje najczęściej śledzionę, wątrobę nerki, serce a także układ nerwowy, język i mózg. Choroba rozwija się początkowo w układzie kostnym, gdzie pomimo wytwarzania przeciwciał nadmiar białka nie zostaje podzielony i zniszczony przez wraz z krwią przenosi się do innych organów.
2. Amyloidoza wtórna – ma związek z innymi chorobami. Uaktywnia się głównie u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, gruźlicą lub zakażeniem kości. W tym przypadku amyloidozy wtórnej, choroba atakuje głównie nerki, wątrobę i węzły chłonne a jej podstawą może być dziedziczenie.
Skrobiawica to choroba, która występuje rzadko a jej przyczyna nie jest do końca znana. Leczenie choroby opiera się głównie na przeciwdziałaniu objawów i łagodzeniu dolegliwości, np. ucisków, bólu i obrzęku w okolicach zaatakowanych przez chorobę. Chory najczęściej może odczuwać duszności, obrzęki nóg, kostek, osłabienie, drętwienie, mrowienie dłoni oraz stóp, biegunki lub zaparcia, nieregularne bicie serca, trudności w połykaniu oraz ciemne plamy wokół oczu.
Diagnoza następuje zazwyczaj podczas szczegółowych badań biochemicznych, genetycznych oraz poprzez wykonanie biopsji chorego narządu. W wielu przypadkach z chwilą postawienia diagnozy rokowania wynoszą niestety od roku do około 15 lat życia z chorobą.
www.zdrowie.fit.pl
