* Wychowanie umysłowe
* Wychowanie religijne
* Wychowanie obywatelskie (społeczne)
* Wychowanie estetyczne
* Wychowanie fizyczne (zdrowotne)
Według prof. R. Wroczyńskiego przedmiotem wychowania fizycznego jest rozwój form ruchowych i jego uwarunkowania. Uwarunkowania te są wyznaczane czynnikami naturalnymi. One określają: kierunek rozwoju form ruchowych oraz ich funkcje w życiu społecznym, w przygotowaniu człowieka do realnych warunków jego życia. Badania dziejów cywilizacji ludzkiej pozwalają na obserwowanie wyraźnego związku między (występującymi w różnych historycznych okresach) formami ruchowymi, a życiem społecznym człowieka.
Wychowanie fizyczne w społeczeństwie pierwotnym
Sprawność i siła oraz odporność i orientacja – były warunkiem przetrwania; młodzież musiała być silna i zdrowa. Stąd wynikała nieraz brutalna praktyka selekcji dzieci ułomnych i kalekich, jako bezużytecznych w walce o przetrwanie. Siła mięśni i sprawności ruchowe – były podporządkowane funkcjom utylitarnym: myślistwu, uprawie ziemi, udziałowi w życiu społecznym. Przyswajanie form ruchowych odbywało się drogą naturalną – przez naśladownictwo osób dorosłych:
* matki uczyły córki czynności domowych;
* ojcowie uczyli synów polowania i urządzania schronisk oraz sporządzania narzędzi walki i obrony.
Ważną rolę pełniły czynności o charakterze kultowym: taniec, rytmika i pląsy, które wyrażały określone stany i przeżycia emocjonalne umacniające zwartość grupy.
www.fit.pl
