Wizualizacja to proces, którego nauczali wszyscy wielcy nauczyciele na przestrzeni dziejów, jak i wielcy nauczyciele żyjący obecnie. W swojej książce z 1912 roku, The Master Key System, Charles Haanel opisuje ćwiczenia pozwalające udoskonalić wizualizację.
Powodem, dla którego wizualizacja stanowi tak potężne narzędzie, jest to, że kiedy tworzymy w umyśle obrazy samego siebie pragnącego czegoś, generujemy myśli i uczucia, a efekt np. ruchowy jest lepszy, pełniejszy i wręcz przyjemniejszy.
Wizualizacja jest po prostu niezwykle silnie skoncentrowaną myślą w obrazach i powoduje równie silne uczucia. Kiedy wizualizujemy, emitujemy potężną częstotliwość do Wszechświata. Prawo przyciągania przechwyci sygnał i prześle do nas te obrazy z powrotem.
Dr Denis Waitley przejął proces wizualizacji z programu Apollo i wprowadził do programu olimpijskiego w latach 80. i 90. Nazywał się on Visual Motor Rehearsal. Oto ciekawostka dotycząca umysłu: „poleciliśmy lekkoatletom uprawiać ich dyscyplinę tylko w umyśle, a potem podłączyliśmy ich do wysokiej klasy sprzętu biologicznego sprzężenia zwrotnego. Niewiarygodne, ale ich mięśnie „odpalały” w takiej samej kolejności, kiedy biegli w myślach, jak i wtedy, gdy ćwiczyli naprawdę. Jak to wytłumaczyć? Umysł nie rozróżnia, czy naprawdę to robisz, czy też chodzi tylko o ćwiczenie. Jeśli byłeś gdzieś myślami, to znajdziesz się tam również ciałem”.Zacytuję w tym miejscu kilka metod i form, których raczej nie spotyka się w programach czy planach metodycznych z zakresu wychowania fizycznego:
- Relaksacja - metoda oddziaływania na ciało poprzez psychikę obniżająca napięcie mięśniowe. Stosuje się tu tzw. spacery w wyobraźni przy muzyce, słuchanie oddechu, dzięki czemu doświadczamy ciała, napinamy i rozluźniamy mięśnie, wymyślamy afirmacje, wizualizujemy sukces, uspokajamy ciało.
- Ćwiczenia wyobraźni i aktywności twórczej - metoda ta wiąże się z nauczaniem poprzez ruch. Wyobrażamy sobie, wymyślamy, układamy okrzyki kibica, przedstawiamy ruchem muzykę, budujemy rzeźby wykorzystując nasze ciało, elementy przyrodnicze. Stawiamy dzieciom zadania: wyobraź sobie, zaimprowizuj, wymyśl, pokaż. Rozbudzamy wówczas nie tylko ciekawość poznawczą, ale także doskonalimy motorykę w sposób naturalny, bliski dziecku.
- Nauczanie wielozmysłowe - podczas zajęć wychowania fizycznego stymulujemy wszystkie zmysły: smak, wzrok, węch, dotyk, słuch. Zadania ruchowe mogą polegać na dotykaniu, turlaniu przedmiotów o różnej fakturze (gładkich, miękkich itp.), improwizacji ruchowej (np. taniec motyli) może towarzyszyć odpowiedni zapach - elementy aromatoterapii.
- Stosowanie ćwiczeń koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej specjalistycznych oraz równoważenia lateralnego (gotowe można znaleźć w literaturze z zakresu terapii pedagogicznej).
- Metody wspomagające: biblioterapia (ćwiczenia z misiami, bajka terapeutyczna improwizowana ruchem), arteterapia (elementy tańca, gimnastyki, pokazy, wprawki pantomimiczne), pedagogika zabawy (pląsy, tańce integracyjne, zabawy kreatywne - polecamy materiały PSPiA KLANZA), muzykoterapia, gry i zabawy ekologiczne połączone z ruchem.
- Żonglowanie chustkami czy miękkimi piłeczkami np. przy muzyce Mozarta.
- Ćwiczenia z kinezjologii edukacyjnej.
- Drama - kształtowanie postawy fair play.
Kilka przykładów prostych ćwiczeń:- Wyciągamy się jak kwiaty do słońca ”rośniemy w jego promieniach„
- Łuk – w klęku powoli, kontrolowanie wyginamy się ku tyłowi – utrzymując napięte mięśnie brzucha i pośladków – jednocześnie rozluźnioną twarz.
- Wiszący most - Z odporu przodem unosimy powoli tułów, biodra kontrolowanie opuszczamy (nie lordozujac) głowę wolno odchylamy do tylu.
- Stół - Z siadu podpartego (dłonie rozstawione na szerokość ramion, stopy na szerokość stawów biodrowych) unosimy poprzez napięte mięśnie brzucha, kontrolowanie, ustawiamy biodra i tułów tak, aby znalazły się równolegle do podłoża. Głowę powoli odchylamy ku tyłowi.
- Wypad i strzała - W wypadzie łączymy dłonie i ramiona wysuwamy jak strzałkę do przodu.
- Życząc jak najwięcej radości w ćwiczeniach zachęcam do nauczania obrazami i wykorzystywaniem wizualizacji szczególnie dla najmłodszych, ale nie tylko.
Dziękuję Oli i Maji za wspólną zabawę
Jolanta Ignaszewska -Kühbauch
www.fit.pl
