Ty kończyłaś szkołę, Twoja mama i wszystkie przyjaciółki także i jakoś przeżyłyście! Spokój matki oznacza spokój dziecka, dlatego poniżej drogie mamy znajdziecie kilka prostych metod, które pozwolą zminimalizować stres towarzyszący wrześniowym powrotom i debiutom szkolnym.Pogódź się z tym, że twoje dziecko wkracza w środowisko, w którym nie masz nad nim pełnej kontroli. To, że także nauczyciel i koledzy będą mieli na nie wpływ nie oznacza, że przestałaś być ważna. To ty dalej wytyczasz kierunek jego rozwoju. Oddając dziecko do szkoły, nie przestajesz być jego mamą!
Dowiedz się jak najwięcej o szkole, do której będzie chodziło twoje dziecko. Rozmawiaj z dyrektorem, panią w świetlicy i paniami woźnymi. Wiedza zawsze zmniejsza strach przed nieznanym. Poczujesz się spokojniejsza, będąc świadomą jak funkcjonuje szkoła.
Poznaj innych rodziców . Możesz to zrobić już na pierwszym zebraniu. Grupa zawsze pozwala poczuć się silniejszym. Wspólnie z nimi łatwiej będzie ci wprowadzać w szkole zmiany, które uważasz za konieczne dla dobra twojego dziecka. Pamiętaj, że możesz mieć aktywny wpływ na to, jak działa szkoła.
[-------]
- Miej zawsze pod ręką numer telefonu do szkoły, wychowawcy twojego dziecka, świetlicy. Wiedząc, że w każdej chwili możesz dowiedzieć się, co się z nim dzieje będziesz spokojniejsza o jego bezpieczeństwo.- Zastanów się, czego oczekujesz od swojego dziecka. Nie przenoś na niego swoich pragnień, ale pozwól samodzielnie i stopniowo odkrywać uzdolnienia. Pamiętaj, że początek szkoły sam w sobie jest dużym wyzwaniem dla dziecka. Wspieraj je zamiast dodatkowo obciążać.
- Rozmawiaj ze swoim dzieckiem tak często jak to możliwe. Pytaj o lekcje, nauczycieli, kolegów. Staraj się dowiedzieć, czego się boi i pomóż mu w nazywaniu lęków i pragnień. Pamiętaj, że rozmowa to skuteczna forma terapii. Wyrażanie emocji zawsze pomaga sobie z nimi poradzić.
- Zastanów się nad tym, co mówisz dziecku o szkole. Wielu rodziców używa zwrotu „koniec dzieciństwa” – ale przecież twój maluch 1 IX nie będzie inną osobą niż 31 VIII, prawda? Jeżeli pokażesz mu, że się boisz, ono także będzie odczuwać strach. Dlatego o swoich obawach rozmawiaj z rodziną, przyjaciółkami, a dziecku staraj się opisywać czekającą go nową sytuację w jasnych, stonowanych barwach. Pozytywnie nastawione do szkoły dziecko lepiej sobie z nią poradzi. Pamiętaj jednak, żeby nie mijać się z prawdą, nie koloryzować, nie opowiadać o tym czego nie jesteś pewna, że się przydarzy.
- Dobrze zaplanuj czas dziecka. Nie nakłaniaj go na siłę do pozaszkolnych zajęć. Może nie być jeszcze gotowe na sprostanie twoim oczekiwaniom. Pamiętaj, by znaleźć równowagę między odpoczynkiem, a nauką. Dbaj o ruch na świeżym powietrzu. Przemęczone dziecko nie poradzi sobie ze szkolnymi obowiązkami. U maluchów nie zapominaj o czasie na zabawę!
- Pozwól dziecku nawiązywać nowe znajomości. Zachęcaj je do kontaktu z koleżankami i kolegami ze szkoły, może uda się zaprosić jakieś dzieci do was? Pamiętaj, że musi ono nauczyć się także wchodzić w interakcje z obcymi dla niego ludźmi. Zachęcaj go do budowania nowych znajomości i okazuj nimi zainteresowanie. Zdobyte w ten sposób kompetencje społeczne pomogą mu w przyszłości.
- Kształtuj w dziecku poczucie własnej wartości oraz zaufanie do samego siebie. Pokazuj mu, że szanujesz je, traktujesz poważnie jego myśli i uczucia. Naucz go podstawowych zasad bezpieczeństwa: znajomość numerów telefonów do rodziców, umiejętność rozpoznawania przemocy i reagowania na nią.
- Zadbaj o właściwy wypoczynek, sen i zdrowe posiłki. Pamiętaj, że tylko zrelaksowany i zdrowo odżywiony maluch może sobie poradzić z czekającymi na niego wyzwaniami. Pamiętaj też, że zdrowe nawyki, które przekażesz mu we wczesnym okresie życia pomogą w osiąganiu sukcesów, gdy dorośnie.
Podsumowując, najlepszym remedium na obawy dziecka jest spokojne i uważne ich wysłuchanie oraz pomoc w nazwaniu emocji, które odczuwa. Warto powstrzymać się od komentowania uczuć malucha, oceniania ich i natychmiastowego radzenia, jak radzić sobie w trudnej sytuacji. Ważne jest okazywanie naszego zaufania do dziecka oraz wiary w jego możliwości i samodzielność. Wielkie znaczenie ma sygnalizowanie naszej obecności, podkreślanie, że jesteśmy obok zawsze gotowi mu pomóc, jeżeli nasze wsparcie okaże się niezbędne. Warto poznać źródło obaw. Dla przykładu - lęk przed panią od matematyki może wynikać po prostu z zaległości lub nieprzygotowania do przedmiotu. Aby umieć pomóc dziecku trzeba nauczyć się go słuchać.
www.fit.pl
