Święto Zmarłych w tradycji polskiej kultywuje się od początku XX wieku, kiedy to na terenach wiejskich zwłaszcza pod koniec października istniał zwyczaj świętowania nocy dusz zmarłych. Celebracja tej nocy nie mogła odbyć się bez hucznego poczęstunku dla nieżyjących.W tradycji polskiej świętowano w domach. Pieczono chleby, gotowano kasze, kutię z miodem i wódką, pieczone mięsiwa i pozostawiano je na stołach wraz z uchylonymi drzwiami, by dusze mogły swobodnie ucztować. Był to symbol gościnności, pamięci życzliwości w stosunku do zmarłych.
W ludowych wierzeniach bowiem istniało przekonanie, że dusze, zwłaszcza, te czekające na zbawienie doznają głodu, potrzebują spotkania z bliskimi i odwiedzić swojego domu. W tradycji przejęło się, że również kolejny dzień czyli 2 listopada to dzień Zaduszny, czyli dzień w którym dziś modlimy się za dusze cierpiące w czyściwu, a kiedyś był to kolejny dzień odwiedzin duszy, w którym zabraniano wszelakich prac, które mogłyby przeszkodzić duszy odwiedzającej dom.
Dziś pamięć o zmarłych kultywujemy odwiedzając groby zmarłych w dwóch świątecznych dniach 1 i 2 listopada a zamiast poczęstunku w domach. Na grobach zostawiamy znicze i kwiaty w dowód pamięci o bliskich.
Prócz odwiedzin na grobach nie może zabraknąć również modlitwy, skupienia, zadumy i wspomnień. Rodziny spotykają się by wspólnie powspominać zmarłych, modlić się w kościele o dusze w czyśćcu cierpiące oraz pielęgnować tradycję, dla dzieci i wnuków, gdyż pozwala nam zrozumieć słowa ks Jana Twardowskiego "spieszmy mysie kochać ludzi, tak szybko odchodzą".
www.senior.fit.pl
