Co to jest autyzm?Prócz cieni, autyzm ma także swoje blaski. Autystyczne dzieci bywają wyjątkowo uzdolnione i obdarzone nieprzeciętną inteligencją, która pozwala im przekraczać granice, pomimo społecznych barier.
Autyzm to zaburzenie rozwojowe, które ujawnia się już w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia człowieka. Jako zaburzenie neurologiczne, znacząco wpływa na pracę mózgu, powodując liczne dysfunkcje poznawcze i adaptacyjne organizmu.
Autyzm objawia się zaburzeniami w fazach rozwoju społecznego i psychicznego, pozostawiając jednak miejsce dla wyjątkowych zdolności i umiejętności, które rodzą się w wyniku licznych dysfunkcji w obrębie układu nerwowego. Obrazują powyższe stwierdzenia może przytoczyć następujący przykład. Autystyczne dziecko będzie miało kłopot z komunikacją z rówieśnikami i samodzielnym wykonywaniem prostych czynności, jak ubieranie, mycie, ale nieprzeciętne zdolności np. Liczenia Całków w pamięci pozwolą nam określać go mianem geniusza.
Autystyczne dzieci cierpią z reguły na zaburzenia ruchowe, które nie pozwalają dzieciom normalnie fukcjonować a w społeczeństwie budzą powszechne potępienie. Dziecko najczęściej zmaga się z: niekontrolowanymi odmachami, zbyt dużą ruchliwością, kołysaniem się, krzykliwym sposobem rozmowy bądź wycofaniem, niechęcią w nawiązaniu kontaktu.
Przyczyny autyzmu:
Przyczyn zachorowalności na autyzmu są głównie zaburzenia neurologiczne powstałe już w łonie matki, ale także tuż po porodzie , wyniku wag genetycznych i chorób wrodzonych.
- uszkodzenia około porodowe;
- zatrucie rtęcią i metalami ciężkimi dziecka po porodzie lub matki w czasie ciąży;
- dziecięce porażenie mózgowe;
- toksoplazmoza;
- infekcje oraz zbyt silne terapie antybiotykowe u niemowląt;
- alergie i dysfunkcje układu immunologicznego.
Objawy autyzmu u niemowląt:
- nie wykazuje zainteresowania gaworzeniem i artykulacją dzięków;
- w wieku 16 miesięcy nie potrafi wypowiedzieć słowa;
- nie reaguje an swoje imię;
- w wieku dwóch lat potrafi jedynie wypowiedzieć kilka słów;
- z biegiem czasu nie tylko nie wykazuje umiejętności językowych, ale także traci już zdobyte.
Inne objawy: nadmierne skupienie na własnej osobie, brak chęci zabawy wieloma zabawkami, lub zabawa tylko jedną, porządkowanie przedmiotów według własnego systemu, lub jego burzenie, niechęć do nawiązywania kontaktu wzrokowego, brak uśmiechu, niechęć do kontaktów społecznych z rówieśnikami.
Na poziomie językowym brak trafnej interpretacji znacznie słów, echolalia, czyli nadmierne powtarzanie, które u normalnych dzieci, które również przechodzą ten etap kończy się w trzecim roku życia. Dzieci autystyczne nie potrafią rozróżniać gestów i ich symboliki.
[-------]
Uśmiech, mrugnięcie okiem, gest dłoni - nic dla nich nie znaczy. Dzieci autystyczne śą również zdecydowanie bardziej odporne na ból. Często wpadając w histerie i złość, wykazując agresywne zachowania, nie odczuwają bólu z powodu upadku, potknięcia czy zadrapania. Autyzm koncentruje dzieci wokół zachowań autogennych, czyli .skupiających na sobie samym, stąd nadmierny egoizm, brak empatii i chęci podzielenia się np. z abawką czy ciasteczkiem z innymi dziećmi.Autyzm upośledza zatem zachowania społeczne u dzieci i odwraca ich znaczenie. Dziecko nie ma potrzeby zacieśniania więzi społecznych i rodzinnych. Przytulanie i okazywanie uczyć sprowadza do sytuacji, w których ono samo czuje się komfortowo, dlatego spontaniczny buziak czy wtulenie w matczyne ramiona może graniczyć z cudem.
Choć lekarze i naukowcy stale badają podstawy i problemy autyzmu, jest to nadal nieuleczalne schorzenie a jedyną formą pomocy dzieciom i rodzicom jest leczenie farmakologiczne oraz socjalizacja na poziomie behawioralnym czyli poprzez terapię zajęciową w poradniach i ośrodkach dla dzieci autystycznych.
Wychowanie dziecka autystycznego to dla rodziców duże wyzwanie, jednakże przy pomocy specjalistów i pedagogów, ułatwia życie zarówno dzieciom jak i rodzicom. Co więcej terapie oraz leczenie farmakologicznie przyczynia się do znacznej poprawy oraz postępów w zakresie społecznym. Dziecko nie tylko uczy się z pomocą innych a nawet samodzielnie wykonać podstawowe czynności, ale także rozumieć świat za pomocą sztuki, muzyki i własnych artystycznych działań.
Autyzm a rodzaje terapii
Najskuteczniejsza formą terapii autyzmu u dzieci i dorosłych jest wykorzystywanie naturalnych zdolności dziecka. Najczęściej są to zdolności intelektualne i manualne, dlatego w wielu przypadkach arteterapia, czyli leczenie poprzez sztukę przynosi najlepsze efekty. Warsztaty czy lekcje plastyczne pomagają przywrócić choremu dziecku równowagę psychospołeczną, rozluźnia od napięć i agresji, dają szanse pokazania emocji, tkwiących w dziecku, a które nierzadko nie mają ujścia na zewnątrz. Arteterapia rozwija bowiem zdolności i ponad przeciętne talenty.
Terapia poprzez zabawę i ruch, pomaga pozbyć się nadmiernej energii, agresji, usuwa napięcia nerwowe i uwrażliwia dziecko na relacje społeczne.
Muzykoterapia pozwala dziecku wyrazić siebie w sposób niewerbalny, wycisza, uwrażliwia na otaczający świat, motywuje i rozwija wrodzone zdolności.
Hipoterapia i dogoterapia, czyli leczenie poprzez kojącą moc przebywania ze zwierzętami (końmi czy psami) pozwala dziecku wyrazić emocje i uczucia oraz wzbudzić naturalne poczucie bliskości emocjonalnej dzięki bodźcom: dotykowym i wzrokowych w kontakcie ze zwierzętami. Dziecko autystyczne, które korzysta z takiej terapii częściej odczuwa satysfakcję, poczucie bezpieczeństwa i radości, która może na rożne sposoby okazać dzięki przytulaniu i głaskaniu, a także samodzielnej komunikacji ze zwierzęciem.
www.dziecko.fit.pl
